Chitwan Nepal en Varanasi India

Vrijdagavond nog een massage genomen (nu kan het nog) en heerlijk gegeten. Het plan was de rugzakken inpakken, douchen en op tijd naar bed. Morgen weer vroeg dag (6 uur; oef, dat is lang geleden....) Helaas helaas, onze “buren” besloten met een man of wat een feestje te houden op het dakterras. Rond 0.30 uur konden we onze luikjes pas sluiten...

Zaterdag 20-10 dag 105:
En ja hoor, VROEG VROEG VROEG. Maar, we gaan naar Chitwan, dus niet klagen maar.....
Eerst nog even geld pinnen (voor de zekerheid, dat kan nl. Alleen in de steden Pokhara en Kathmandu, verder (Schijnbaar) nergens in Nepal.
Om 7 uur (zoals verwacht) melden we ons bij Greenline, de busmaatschappij van de toeristenbussen.
Onze tickets worden gecheckt en de bagage gelabeld. Rond 7.30 uur (tijd van vertrek) is er ineens gedoe. Omdat het Dashain-festival is, worden er op verschillende dagen verschillende dieren geofferd. Vandaag is “de dag van de geit”. Dit betekend, kortgezegt, dat de bus wordt gezegend door middel van het offeren van een geit. Eerst wordt er met rood poeder (waar ook de “tikka's” - rode stippen op hoofden” mee worden gezet) wat op de motor, het dashbord en banden gesmeerd. Daarna worden er bloemenkransen en slingers aan de bus gehangen en wat in bij de motor gestrooid. En dan... dan is het de beurt van de geit, die tot dan toe, niets vermoedend, aan een lijntje in de buurt van de bus heeft gestaan. Een stuk hout wordt gepakt en voor de voorkant van de bus gelegd, achterpoten van de geit onder zijn gat getrokken en het hoofdje op het stuk hout gelegd. Dan gebeurd wat sommigen niet aan kunnen zien, anderen wel. Een heeeeeel groot Gurka-zwaard/mes (groot en krom) wordt te voorschijn gehaald en met 1 flinke maar soepele slag wordt de geit onthoofd.
Een busman gaat met het lichaam van de geit rond de bus rennen en sproeit het bloed wat uit de geit spuit bij het motorblok, de banden en de radiator.
Het hoofd van de geit is door de andere busman bij het tikkapoeder, de drank/alcohol en de bloemen gelegd.
Errug raar om te zien allemaal zo op de vroege morgen. Alle toeristen waren zeker onder de indruk van het geheel (mee eens of niet mee eens). Foto's zijn geschoten en toen konden we op weg.
We moeten er bij vertellen dat het ritueel dus niet speciaal voor de toeristen wordt gedaan, maar puur omdat het Dashain-festival is, en alleen vandaag.
(nog een wetenswaardigheidje; de 3 overgebleven geiten verklappen dat er zeker nog 3 bussen op pad gaan vandaag en dus gezegend gaan worden. Van nog 1 zijn we getuige net voor we wegreden om 8.50 uur...

De busrit naar Chitwan was prachtig. Mooie vallei-en en erg groen. Rond een uurjte of 10 stoppen we voor een bakske om na 15 min. weer verder te gaan.
Rond 11 uur stoppen we bij een resort waar we lunch krijgen (heerlijke noodles en rijst) waarna de Chitwan-gangers in een minibus verder gaan. De grote bus rijdt door naar Pokhara.
In de bus, zo blijkt, is plaats voor 14 mensen waarvan, jawel, er 11 Nederlands blijkt te zijn.
Mopper de mopper alom, maar wij moeten er wel om lachen. Een Nederlander steld voor om maar een nederlands nummerbord op de bus te plakken!!!.
Rond 14.30 uur komen we aan in Sauhara, een dorpje bij de ingang van Chitwan. We worden in het dorpje afgezet.
We hebben uit de lonely planet wat “resorts” gehaald waar we een kijkje willen gaan nemen en nummeren ze met 1,2 en 3.
Het eerste resort is meteen raak. Er is plaats, al moeten we wel meteen een package nemen van activiteiten, anders willen ze ons niet hebben. Door het festival is er geen plaats voor mensen die alleen willen slapen. Afdingen is er niet bij, maar we doen het toch maar. De ligging van het resort (jungle adventure resort) is bijna aan de rivier en dat vinden we leuk.
De Cottage is erg gezellig, niet groot, maar met eigen douche en toilet en dit keer een 2 persoons bed met redelijk zacht terras zijn we blij..
De middag brengen we door aan de rivier. Beetje kletsen met mensen en genieten van de zonsondergang, een biertje en popcorn (zijn ze hier dol op!!!)
Vanavond lekker gegeten in het dorp (is 2 minuten lopen). Als je drinken besteld wordt hier ook meteen popcorn bij geserveerd. Dat lijkt een hype te zijn...(wij vinden het prima).
Na het eten terug naar het resort en om 9 uur blijkt er een optreden te zijn. Daar worden we voor uitgenodigd door de “manager”.
Uiteindelijk blijken we met een stuk of 15 Indiers en nog een setje Japanners de enige westerlingen te zijn (grappig).
Vooral de Indiers vinden ons erg interessant en blijven maar kletsen. (we zouden nu moeten weten waar alle heilige Hindu plekken zijn in Nepal en India, maar helaas, we hebben ze niet allemaal kunnen onthouden:)))
Kleine kinderen komen zich voorstellen op hun beste engels en met niet te onthouden en uit te spreken namen. Heel lieve mensen.
Nu op bed genieten van een aflevering van Six Feet under (kopietje van 3 eurie met een stuk of wat seizoenen op de kop kunnen tikken in Hongkong...
Welterusten!

Zondag 21-10 dag 106:
Beetje uitgeslapen en rond 11 uur naar het “olifanten badderen” gekeken. Leuk om te zien. Mensen die op de olifant klimmen en er dan per order de “chauffeur” natgespoten en vanaf geworpen worden.
Om 1 uur de lunch. Daar werd voorgesteld om vandaag al de nacht door te brengen op een toren in het Chitwan-park. Geen probleem. We hadden dit eigenlijk later gepland. We hebben de rugzakken ingepakt (konden in het resort blijven) en zijn nog even wat gaan drinken aan de rivier en hebben nog wat drinken gekocht.
Rond 15.30 zijn we vertrokken met gids en een duitse man.Eenmaal in het park aangekomen waren er nog veel toeristen die op een olifant de boel verkenden. Veel herrie door navigerende olifantenchauffeurs. Na een half uurtje waren ze weg en net voor ze vertrokken leken ze nog een neushoorn moeder met een neushoornkind op te jagen. Nadat ze de olifanten wegwaren hebben we nog een poosje van het geheel kunnen genieten. Door de rust waren ook de rendieren en de aapjes uit hun schuilplaats gekomen. Een raar idee, wij in het park met zijn 4-tjes, het wildlife bekijken in het park. De rest van de avond hebben we nog vogels gezien, een wild zwijn en verder eigenlijk niets. Toch vonden we het heel bijzonder en met de geluiden van het oerwoud zijn we in slaap gevallen. (en meter of 7 boven de grond, op ons wederom keiharde bed met klamboe eromheen).

Maandag 22-10 dag 107:
6 uur......Wake up.. Inpakken en wegwezen. Het gaat snel, op onze weg naar de uitgang van het park (10 minuutjes wandelen) zien we de aapjes weer in het veld en verderop een mannetjes-ree met een supergroot gewei. Omdat we nog niet op een olifant hebben gezeten (wat wel in het pakket zit) worden we op een olifant geparkeerd met 2 indiers. We sjouwen een uurtje rond maar zien, behalfve de jakhals, niet veel meer dan eerder. Toch wel grappig om te doen.
Rond 8 uur zijn we terug in het resort en kunnen we na een bakkie slappe koffie aan het ontbijt. Een eitje met toast gaat er wel in ondertussen.
Na het ontbijt is onze kamer nog niet klaar, dus gaan we maar een potje kaarten (1000-den) > Dick-Irene 1-1< aan de rivier (geen straf). Wederom rond 11 uur het olifanten-badderen.
Na de lunch van 13 uur gaan we om 14 uur canyoing (kano-en) en daarna een jungle-walk.
Op de weg heen met de kano zien we verschillende dieren. Lieflijke vogeltjes, maar ook krokodillen (koudbloedig) badend op de zandbanken en de strandjes langs de rivier.
1 naderen we zo dichtbij dat we foto's kunnen maken en na een beetje kabaal gemaakt te hebben verdwijnt het beest in het water onder ons (brrrr, weten wij veel waar hij blijft.......)
Eenmaal aan de de kant krijgen instructies we wat te doen bij het tegenkomen van een beer, een neushoornaanval of een tijgeraanval. Klinkt niet hoopgevend. De beer kunnen we met een stok van ons afslaan. Een tijger (is niet op mensen uit) kan je met een hoop kabaal nog wel wegkrijgen, maar een neushoorn die 40 km per uur kan rennen, die ontwijk je niet zomaar:
scenario 1: Je klimt in een boom (aha, en hoe gaan we dat doen dan?? nooit in een boom geklommen met spoed);
scenario 2: je gaat achter een dikke boom staan (die krijgtie niet omver);
scenario 3: Ga zigzaggend lopen. De 40 km haaltie alleen rechtuit, niet door te zigzaggen....
Als we aan de wandel slaan (gids heeft een stok mee) zien we uitwerpselen van de neushoorn en neushoorn-voetafdrukken (we weten niet of we daar nou blij mee moeten zijn... Als ze in de buurt zijn dan kunnen we ze zien misschien, maar ook aangevallen worden.... nog steeds geldt: hoe kom je zo snel mogelijk in een boom, hoog genoeg om veilig te zitten???? we weten het niet...)
Uiteindelijk zien we tijdens de tocht spechten, mooie gekleurde insecten en nog wat apen die ons appelig aan zaten te kijken en wij hen... (gelukkig) geen neushoorn gezien....
Een nederlander vertelde een uur in een boom te hebben gezeten om dat een neushoornkoppeltje aan het paren was en daar blijkbaar geen pottekijkers bij wilden hebben... (toch wel heel bijzonder om te horen).
Rond 16.30 (na een rivieroversteek op blote voetjes en erg dicht in de buurt van een krokodil) zijn we weer terug op de terrassen aan de rivier. De gids gaat nog mee wat drinken en we kletsen met Oostenrijkers die met hun Camper en dobermann-hond Apollo deze kant van de wereld op gekomen zijn. Gezellig.
Vanavond gegeten in het restaurant van het resort (springroll = soort loempia) en op tijd naar bed. We moeten morgen om 7 uur weer op.

Dinsdag 23-10 dag 108:
En vroeg dat het was... Ondanks dat we rond 23.30 uur gingen slapen voelt het als heeeel vroeg. We werden rond 5.30 uur al gewekt door schreeuwende Indiers. Die vertrokken om 6 uur voor de olifantensafari en vinden het dan schijnbaar nodig om massaal door de tuin te gaan lopen en naar elkaar te roepen ennzo.
We hebben ons aangekleed en zijn met de gids (Razou) vogeltjes gaan bekijken. We hebben er weer genoeg gezien. Alleen, de engelse namen van de beesten, die herkennen we niet zo. Wel gezien en herkend de specht, de ijvogel en de witte reiger. Ook nog een duif, de enige hier, die ik heb gezien in Chitwan, dus daarom misschien zo bijzonder.
Verder zagen we in de grond de afdrukken van neushoorns die hadden geslapen (je ziet de afdruk van hun schilt dan in de grond/zand) en de afdruk van een zwarte beer. (Gelukkig) beide weer niet tegen gekomen.
Na de wandeling onbeten en het was weer tijd voor een potje kaarten aan de rivier, waar we onder het genot van een bakkie koffie de olifanten weer konden zien badderen en de toeristen van de olifanten afgegooid worden. We hebben besloten dit niet te doen. Het is erg leuk om te zien vanaf de kant, een soort bloopers en dan 1,5 uur lang, maar of het voor de olifanten nou zo leuk is???
We kijken nog maar een keer van langs de kant.
Vanmiddag de was weggebracht (zelf geprobeerd, maar het gaat er niet frisser op ruiken met rivierwater, daarbij had een broek nog afgegeven waardoor ik nu een erg kunszinnig shirtje heb...) en internet opgezocht. Weer leuke mailtjes en reacties op de site, dus we gaan maar door met de berichtgeving.
Na een happie eten zijn we om 16 uur met de gids naar het Elephant Breeding Centre gegaan. Hier zijn olifanten moeders met hun kinders te vinden. De “kids” worden daar grootgeb
racht en getraint om te kunnen worden gebruikt voor werk; zowel voor de bevolking zelf al het rondwandelen met toeristen in het park. De weg er naartoe was ook prachtig. Mooie dorpjes gezien waar veel zelfgebouwde bamboe schommels zijn. Schommelen doen de kinder met name tijdens het Dashain-festival. Alle kinderen van het dorp staan rond de metershoge schommels.
Voor het breedingcentre ligt de rivier die we moesten oversteken. Omdat de ochtenden en aan het einde van de middag de tijden zijn voor een bezoek aan het breedingcentre was het er erg druk. Om de rivier over te steken was er maar 1 kano beschikbaar waar een stuk of 10 mensen in kunnen. Om een indruk te geven... voor ons stonden een stuk of 40 mensen te wachten om over te steken. Niet echt een goed plan om te wachten dus stelde de gids voor om de rivier al wandelend over te steken. Het zag er wel diep uit. Buffels staken over en Nepalezen, die verdwenen tot hun middel in het water. Niet te vergeten dat het wel de rivier is die we eerder over gestoken zijn, die met die krokodillen........
Besloten om toch maar te gaan. Broek afritsen en daarna de pijpjes zover mogelijk omrollen. Dick zijn schoenen uit en gaan. Er lagen veel keien op de grond, maar in het midden was het zandgrond. Gelukkig geen krokodillen gezien....
Bij het breedingcentre stonden een suk of 12 olifanten, 8 met kleintjes van 1 -3 jaar. Erg schattig om te zien. In de grondstrook achter de olifanten werd mest opgestookt, maar de beesten zijn dit schijnbaar gewend, ze gaven geen kik.
Na een half uurtje rond te hebben gekeken zijn we weer terug gegaan naar de rivier. Weer zo druk met overstekende mensen, dus weer gaan lopen. Helemaal goed.
Toen we deze “ontberingen” doorstaan hadden hadden we wel trek in een lekker biertje. Het was rond 18 uur dus het werd al snel donker.
Ineens zagen we een “flesje” langsdrijven. Nou ja, later (even nagevraagd) bedachten we dat het geen flesje kon zijn (met name de Indiers gooien vanalles in de rivier, servetten, sigarettenpeuken, flessen, papiertjes van ijs en snoep). Alles drijft namelijk met een noodgang voorbij, stroomafwaarts.
(ter indicatie: stroomafwaarts 45 minuten met de kano kost de kano-punteraar 3 uur om terug te komen naar de plaats van vertrek).
Nee, het “flesje” wat wij zagen kwam onze kant op, maakte rechtsomkeert en verdween weer achter een bocht in de oever.... en dat tot 2 maal toe.
Dit verklaard misschien dat een hond richting de rivier was gaan lopen om te drinken, keek en zich blijkbaar bedacht... Er schijnen hier 4 honden door hongerige krokodillen opgegeten te zijn.. Mmm, smakelijk..
Na dit avontuur naar het resort teruggegaan om een happie Dal bhat (rijst met pittige sausjes en groenten te gaan eten, bakkie koffie toe en klaar is kees.
We zijn nu, na een verfrissende douche, (het is overdag 30 graden en erg vochtig) weer even een aflevering van Six Feet Under te gaan kijken, nog wat te lezen klaar om te gaan slapen en morgen hopelijk lekker uit te slapen.
Woendag 24-10 dag 109:
Het uitslapen is gelukt... Wel af en toe wakker door wederom gillende Indiers, maar dat maakte niet veel uit.
Even ontbeten en een potje gekaart(tja, waarvoor ga je anders op reis?) en net de foto's op de computer geimporteerd en geselecteerd om later op internet te kunnen zetten.
Het is een warme dag vandaag, weer rond de 30 graden. Niet teveel doen dus.
Morgen vertrekt de bus om 9.15 uur naar Sunauli, de grensplaats met India. Daar zullen we rond een uur of 1 - 2 aankomen en de grens oversteken.
Daar zullen we beslissen of we met de trein of nachtbus naar Varanasi gaan.
Vandaag nog ff lekker van de rust genieten, een hapje eten en een afzakkertje aan de rivier. Wat is het leven toch mooi!!!!

Donderdag 25-10 dag 110:
Na een lekker ontbijtje en de krant gelezen te hebben zijn we door de jeep van het resort naar het “busstation” gebracht. De bus was een lokale bus en na een half uurtje rijden zat hij al tjokkievol met voornamelijk nepalezen en indiers die zakken graan, geiten en halve huisraden meenamen, zowel in de bus als op het dak. Na een uurtje of 4 rijden kwamen we bij de grens met Nepal aan, in het plaatsje Sunauli. We hebben eerst geld gewissels (van Nepalese Rupees naar Indiaase Rupees) en hebben onze stempel “uit nepal” laten zetten. Na de grens lopend overgestoken te zijn kwamen we bij de Indiase immigratie. In tegenstelling tot de kantoortjes die we tot nu toe hebben gezien, was dit niet meer dan een tafel ergens langs de kant van de weg waar ons visum gecontroleerd werd.
Hoewel we eerst van plan waren direct de nachtbus naar Varanasi te nemen, werd ons nu verteld dat die bus om 16 uur vertrok en er 11 uur over zou doen. Dit zou betekenen dat we rond 3 uur 's nachts in Varanasi aan zouden komen. Varanasi schijnt nu niet echt de plaats te zijn waar het aan te raden is om 's avonds na 22 uur nog op straat te komen, dus besloten we om dit niet te doen.
We zijn met de bus naar Gorakpur gegaan. Onderweg door de dorpjes gereden waar het, aan het einde an de middag, erg druk was op straat. Mooi om te zien. Tegelijkertijd zie je dan ook wat voor smeerkezen die Indiers zijn ze gooien alles op straat, maakt niet uit wat en dat geeft dus een enorme bende. Daarbij lopen de riolen door gootjes langs de straat, dus even fris ruiken doet het ook niet overal.
Het laatste stukje van het traject moesten we met motorrikshaw's doen omdat de brug niet stevig genoeg was voor het gewicht van de bus.
In dat laatste stukje werd de overweldigende drukte van India meer en meer zichtbaar, samen met de tegenstellingen. Mensen in sari's en spijkerbroeken, afgeladen ossenkarren en mesen met mobieltjes. Alles is hier te zien.
1 ossendrijver zat aan eent touw te klooien waarmee de os de kar trok. Dit resulteerde in een uitglijden van 1 os midden op straat die daardoor het gewicht van de kar (en dat zal niet gering zijn, de kar was afgeladen en puilde aan alle kanten uit met lading). De Engelsen die bij ons in de motorrikshaw zaten hebben nog een hong overreden zien worden.
Eenmaal in Gorakpur aangekomen hebben we een hotelletje gezoch. Het werd Elora. Het zag er op het eerste gezicht best aardig uit (hoewel, we hebben in beter gezeten).
Daarna direct naar het treinstation tegenover het hotel. Een drukte van belang, veel mensen op doeken en stukken plastic op de grond en er was schijnbaar nog een koe binnen geweest want er lag een flinke hoop stront en een flinke plas pies van het beest. Aangezien die beesten heilig zijn hier, laten ze hem gewoon zijn gang gaan.
De meneer van het “foreigners loket” vertelde dat er voor de volgende dag geen plaatsen vrij waren op de trein. Het kwam een beetje vreemd over. Geen plaats maar wel prijzen noemen. Nou, dan gaan we met de bus. Bij het hotel vertelden ze weer dat het het beste was om de bus van 5 uur of 6 uur in de morgen te nemen. Nou, dan doen we dat maar. Een ticket vantevoren kopen gaat niet, dat moet je net voor vertrek doen. We hebben een hapje gegeten met de Engelsen in het straatrestaurant onder het hotel. Was best goed te doen, vegetarisch Indiaas menuutje.
Nadat de engelsen vertrokken waren wilden Dick toch nog een keer gaan vragen hoe het met de treinkaartjes naar Varanasi zat, omdat het een beetje rommelig verteld werd.
Wij weer naar het station, langs de openbare toiletten die uitkijken op de straat en waarvan de “productie” in de goot langs de straat loopt (de geur die dit geeft laat zich raden....).
Weer bij het foreigners loket vertelde de meneer dat er wel een trein ging die plaats had in de A/C (arico) wagon. De trein vertrekt om 5.45. Nou prima, nemen we die.. Dat is dus geregeld.
Nog wat rondgelopen over straat waar we zagen hoe een koe een motor dekte (jawel, het gebeurt hier allemaal) en daarna terug naar het hotel om te douchen en te gaan slapen. Morgen vroeg dag.
Weer in de hotelkamer en wat rustiger gekeken te hebben, zag het er toch allemaal niet zo schooon uit. Nou goed, verstand op nul en slapen, het is maar voor een paar uurtjes....
Vrijdag 26-10 dag 111:
Om 4.45 uur ging de wekker. Errug vroeg.. snel rugzak inpakken en op naar het station. Op het station hangen lijsten waar je kunt nakijken of je naam erbij staat. Nou, het waren lange lijsten en we zagen onze naam er niet bij. Omdat we onze ticket gewoon hadden zijn we maar gewoon op de trein gegaan. Het systeem is weer even wennen voor ons na China. Hoewel we daar de helft van het kaartje niet kunnen lezen, weten we wel precies hoe het zit.
De treinrit verliep rustig. Wat kakkerlakken die rustig de trein verkennen en we wenden al snel aan de geur van dierenartsenpraktijken in Nederland (zou het echt zo schoon zijn??)
Verder was er nog een irritante duitser in onze wagon die zo stoer is dattie zonder lonely planet kan reizen. Jaja, dat denk je dan. Ondertussen vraagt hij steeds aan anderen de lonely planet en andere reisboeken, dus zonder doettie het beslist niet.
Toen hij ons Capitool-boek wilde hebben voor de platte grond van Varanasi, hebben we geweigerd. Je zoekt het maar uit.
(aanleiding voor ons gedrag was ook dat hij bij de Indiaase Ambassade al steeds had rond lopen vragen bij verschillende mensen, toen voor een plattegrond van Kathmandu. Dus... je bekijkt het maar. Wij een beetje met boeken leuren van rond de 4 kg samen. Toedeloe er maar mee.
Hij probeerde het nog “goed te maken” door ons eten aan te bieden wat hij buiten de trein had gekocht. Dat hebben we vriendelijk maar resoluut afgeslagen.
Met 1,5 uur vertraging zijn we uiteindelijk in Varanasi aangekomen. Een motorrikshaw bood zich aan. Nu schijnt het dat ze hier heel opdringerig zijn en je bijna nooit naar de plaats brengen die je vraagt. Nou, maar eens kijken. Voor vertrek nog even “kortgesloten” dat we naar Hotel Surya zouden gaan en we dan geld zouden geven. Naar een ander hotel?? GEEN GELD.
Oke, dat was duidelijk zeiden ze. Bij het verlaten van het treinstation werd een een soort recuutje geschreven waarop 25 Rupees stond, terwijl we 20 hadden afgesproken. Dick dacht, daar gaan we... Sprong uit de rikshaw en begon zijn tas te pakken.. “Nee Nee” zeiden de mannen. Blijven zitten. Zegt die man van het station dat het normaal wel 25 is, dus dat dacht hij nu ook. Nou prima, maar niet voor ons. Enne, niet denken, gewoon ff vragen aan die rikshawrijder, daar hebben we onze prijs mee afgesproken. “Sorry Sorry”. JA PRECIES JA!
Onderweg een klein stukje van de stad gezien, het rustige gedeelte in.
We hebben in de lonely planet een hotel gevonden wat ons wel aansprak. Op de gok er naartoe dus.
Eenmaal aangekomen bleek dat er alleen 2 suites vrijwaren voor 1200 rupees (Rond de 22 euro). Na 2 nachten komen er andere kamers vrij. “Sorry meneer, dat kunnen we niet betalen”. Zijn er geen andere mogelijkheden?? Uiteindelijk bleek een hele ruime 3 persoons kamer vrij te zijn die voor 650 RB beschikbaar was. Ff kijken en jaar, is prima. Fijn, dat is gelukt.
Het hotel ligt erg rustig, je hoort bijna niks van de stad waardoor we zelf de drukte en de rust op kunnen zoeken. Verder heeft het een prima restaurant en een ......ZWEMBAD!!!! Joehoe, een zwembad. Echt lekker. Ff chillen na een dagje 32 graden is niet gek. Verder hebben ze hier massage's en een stoombad, dus we vermaken ons wel. Een fijne plek om Dick zijn verjaardag te vieren!
Na het eten moe moe moe. Dus, lekker op tijd het bedje in.

Zaterdag 26-10 dag 112:
Happy birthday, happy birthday, happy birthday to Dick!!! (41 jaar alweer)

Vandaag lekker uitgeslapen. Na een ontbijtje gaan we de chaos van de stad eens verkennen om vervolgens weer rustig in het hotel terug te komen. Tot de volgende keer.

Veel liefs Dick en Irene