met hetzelfde gemak stop je het in je rugzak!!!

Hallo allemaal.
Hier weer een berichtje uit het haast zomerse Ael…
We vorderen gestaag met de voorbereidingen voor de reis.
Vorige week de visa- aanvragen opgestuurd en donderdag zijn we naar de GGD geweest voor een mantoux-test (om te kijken of
Je TBC hebt). Rottig spulletje werd geïnjecteerd, maar na een paar uur wat het “bultje” al verdwenen. Een goed teken dus.
Maandagmorgen moeten we het “af laten lezen”, en als het dan inderdaad negatief bevonden wordt (geen TBC onder de leden) dan krijgen we een BCG-injectie. Dit is het vaccin tegen TBC. Het wordt aangeraden te nemen wanneer je langer dan 3 maanden naar gebieden gaat waar je veel met de plaatselijke bevolking in aanraking komt. Dat is dus voor ons van toepassing. Het vaccin helpt in 50% van de gevallen tegen tuberculose (wat op zich een langdurige bahandeling met zich meebrengt maar je hoeft er niet echt ziek van te zijn, maar het is belangrijker is dat het vooral preventief werkt tegen nare bijverschijnselen van TBC zoals hersenvliesontsteking. En daar zitten we net niet op te wachten.

Vrijdag heb ik met mijn grote zus nog het e.e.a. aan outdoor-spulletjes gekocht. Kleine dingen, zoals bandjes om je slaapzak mee aan je rugzak te binden en dergelijke.
Vandaag, zaterdag, was het dan eindelijk zover.
Vol goede moet zijn we gaan proefpakken; de rugzakken dus.
We hebben alle spullen die we mee willen nemen de huiskamer ingesleurd en zijn gaan kijken wat handig was. En…….. alles past met gemak in de rugzak.. Pfff wij blij. We hebben nog voldoende ruimte over voor het geval we denken dat er nog iets mee moet….

Nou, we kunnen dus echt bijna gaan. Nog 11 weken voordat we ontslag nemen, en dus meteen de volgende dag ons feest geven op 30 juni.
Dan een week afbouwen, auto’s naar de garage, vrienden en familie zien en ons psychisch voorbereiden (voor zover het kan) op wat we gaan ondernemen.
De onderbuikkriebels nemen wel toe. Soms dagen geen last van, dan weer kijken we elkaar aan en zeggen dat het toch wel erg spannend is allemaal.
Dick verwacht de top van het “nerveus” zijn in de laatste weken, ik in de laatste week en de laatste dag (de dag van het vertrek).
Tja, hoe zal het zijn om eenmaal op het vliegveld van Brussel te staan op 7-7-07 en dan inchecken voor de 1e vlucht naar St. Petersburg???? De tijd zal het leren.
Zoals we in de het nieuwsbriefstukje voor de familie de Rooij hebben beschreven:
“Hoewel we er alle twee van overtuigd zijn dat dit is wat we willen doen, samen de wereld rond, alle tijd samen en mooie momenten beleven, betekent het wel dat er zo nu en dan wat onderbuikkriebels voelbaar zijn nu het vertrek in zicht komt.
We zullen vrienden en familie voor lang tijd moeten missen, maar gelukkig heeft iedereen een computer. We kunnen reisverslagen op internet zetten en bellen via de computer zal de kosten beperken, dus hopen we met grote regelmaat contact met Nederland te kunnen onderhouden”.
(april 2007)

Dit is het dan weer voor deze keer.
Geniet allemaal van deze zomerse dagen en we lezen jullie berichtjes wel weer op de site.

Liefs, Dick en Ireentje