Van Luang Prabang (Laos) naar Hanoi (Vietnam)

Hallo allemaal,
Na erg koude dagen (rond de 12 graden) gaat het vandaag wel weer. Vanuit Hanoi deze Updeet over de afgelopen dagen en de groetjes van ons!!

Liefs, Dick en Irene

Vrijdag 15-2 dag 226:
Op tijd uit bed, aankleden, eten en op naar de Green Discovery, een organisatie die “eco-tours” organiseerd in Laos. We zijn er om 8.45 uur. Wilco en Frieda komen ook al aan en we passen onze rock-climbing schoenen. Die zitten STRAK!!! Dat moet ook, zegt gids Yai, maar dit is wel heel erg. We hadden uit voorzorg ook onze wandelsokken aangetrokken, omdat het misschien wel weer wat koud zou zijn. Of hij dan een grotere maat heeft... “nee”. Oh, nou, dan stel ik voor om ff terug naar het guesthouse te gaan en onze nieuwe bowlingsokken te halen, die zijn iets dunner. Wilco en Frieda vinden het helemaal goed en we lopen ff gauw heen en weer. Op de terugweg begint het te regenen. Jaja, natuurlijk. Koud en regen en dan aan een rots gaan hangen!!!
Terug bij Green Discovery is het weer gestopt en zegt Yai dat een beetje regen geen kwaad kan, de rots hangt iets over, dus blijft wel droog. Als het hard regent, dan kunnen we niet gaan klimmen. Op hoop van zegen dan maar. We pakken onze schoenen en klimharnas en we lopen naar de Mekong om daar met een bootje ruim een half uur stroomafwaarts te gaan. Daar stappen we uit en moeten we een stijle oever beklimmen. We vragen ons af of dit het echte klimmen al is en vragen of het niet nodig is om het touw al uit te gooien:)
De gids lijkt in 1e instantie niet zo'n prater, doet een beetje kortaf. Hij zal z'n dag wel niet hebben.
Bij de rots aangekomen worden ons de beginselen van het klimmen uitgelegd, hoe het harnas aan te doen, hoe een knoop te leggen in het touw als je naar boven gaat klimmen en welke “commando's” er gegeven worden door klimmer en begeleider. Er moet 1 iemand van ons de klimmer begeleiden wanneer hij het touw gaat vastmaken aan de ankers in de rots. Irene biedt zich aan. Na een snelle uitleg wil Yai naar boven, vraagt of ikalles begrepen heb. Tja, (aarzelingetje)....dat hopen we dan maar (ahum!). Het is ff kijken hoe of wat met dat touw. Als je het te snel laat gaan en je houdt je handen niet goed, dan zitten ze klem tussen het geleid-dingetje, en dat willen we niet. Als Yai 2 ankers verder is, krijg ik er handigheid in. Als het laatste anker bereikt is wil hij weer naar beneden. Weer even anders dus, maar alles gaat goed.
Tijd om te klimmen! Frida gaat als eerste en is als een speer boven. De mannen slaan nog even over en Irene gaat als 2e. Gaat ook redelijk goed, tot na een meter of 3,4. Even denk ik 'ik durf niet meer', maar na een aanmoediging van de Yai en het even laten voelen dat ik echt goed vast zit aan het touw, toch maar weer verder gegaan. Bovenaan (een meter of 7-8) een mooi uitzicht op de mekong boven de bomen op de oever uit. Terug naar beneden is ook erg leuk om te doen (en een heeel stuk minder inspannend!) Dick gaat ook goed de rots op en Wilco gaat bijna als een aapje!
Na deze 1e klim is het tijd voor een happie eten. Bij een klein vuurtje eten we rijst met met allerlei dingetjes erbij. Best lekker. De gids verteld nog wat grappen over de laotianen (later begrijpen we waarom) en we gaan de 2e klim doen.
Die is meteen een stuk lastiger. Halfverwege komen we op een punt dat het niet haast lukt om verder te gaan. Wilco lukt het op een of andere manier toch. Irene gaat als 2e. Ook tot halfverwege, even rusten, kijken en opnieuw proberen, maar helaas, het gaat niet! Frida lukt het wel om het punt te passeren en Dick lukt het ook niet. Irene probeert nog een keer maar helaas....
Uiteindelijk gaan Wilco en Frida voor een derde klim. Wilco komt een heel eind, Frida voelt na 2 meter de pijn in handen en armen al opkomen en stopt. Het is mooi geweest zo.
We pakken onze spullen en gaan terug naar de boot, het tripje terug en dan tijd voor een bakkie thee of chocolademelk.
Hoewel de temperatuur overdag wel lekker was, begint het rond 17 uur toch weer hard te zakken. Een nadeel is dat eigenlijk alle restaurantjes nog steeds hun duren open houden en het binnen dus bijna net zo koud is als buiten. Tijd om een vest te kopen! We gaan voor een LAO P.D.R (Peoples Democratic Republic) vest met capuchon, maar dat is zo snel nergens te krijgen. Dan maar een fleesje. Even passen, zakken in de prijs, en voor 11 dollar hebben wij twee vestjes. Zo, dat scheelt een hoop!
Inmiddels is Irene niet echt lekker. Het eten van vanmiddag smaakte al niet echt en de maag gaat protesteren; misselijk. Terug in het guesthouse (ent op tijd) overgegeven en toen ging het weer wel. Raar! Toch meegegaan naar het restaurantje waar we ons 'laatste avondmaal' met Wilco en Frida hebben, maar na wat drinken en nog even draadloos internetten in de ruimte waar ook een bord met (normaal waarschijnlijk heerlijk ruikende) rijst stond, begon de maag weer te protesteren. Hup, snel terug naar het guesthouse. Door de buitenlucht zakte het misselijk gevoel weer en hielp de warme douche om bij te komen. Na het douchen, koud koud koud. Dick was inmiddels ook terug van het eten en die heeft nog even een extra dekbed gehaald. Onder 2 dekens, sokken aan en shirt met lange mouwen lukte het wel om op te warmen. Uiteindelijk rond 21.30uur gaan slapen.

Zaterdag 16-2 dag 227:
Rond 9 uur wakker. Irene voelt zich redelijk goed, gelukkig maar, vandaag vliegen we naar Hanoi. Rustig opstarten, bakkie koffie, op het gemak de rugzak inpakken en op naar het onbijt. Geen ontbijt met bacon deze keer maar een beetje yoghurt met fruit, sappie, bakkie thee. Maagje houdt het goed.
Nog even op internet kijken of we een leuk hotelletje kunnen vinden en op naar het vliegveld. Natuurlijk werd er weer een veel te hoge prijs gevraagd, 40.000 kip. Nee, we willen voor 20.000 kip. Dat is dezelfde prijs als van het busstation naar het centrum en dat lijkt ons redelijk. De 3e tuk-tuk man doet het ervoor.
Bij het vliegveld aangekomen zien we een gebouwtje waarachter wat vliegtuigen geparkeerd staan. Het is echt mini allemaal, toch hebben ze vluchten naar Vientiane, Bangkok en Chang Mai (Thailand) en nog wat bestemmingen. 13.15 uur inchecken, buiten nog ff een boekkie lezen. Het weer is lekker vandaag, zelfs even in het hempie gezeten, dus dat is beter dan 2 dagen geleden en dan gisteren.
Rond 15 uur gaan de deuren open en loopt iedereen naar het vliegtuig, om 15.10 zijn we aan het taxi-en. Zo, dat gaat lekker snel!
Na een vlucht van 50 minuten (busrit duurt bijna 24 uur!) landen we in Hanoi. Het vervoer naar de stad is goed geregeld. Vietnam-airlines heeft voor 2 dollar p.p een shuttle-busje die je tot aan het “Old-Quarter” brengt. We stappen uit bij het kantoor van Vietnam-airlines en vervolgen onze weg te voet, op zoek naar een hotelletje. Het hotel dat we gevonden hebben zit vannacht vol, maar de jongen van de receptie weet wel een ander. 1 telefoontje en we worden gebracht. De kamer is ruim, een 1 persoons bed en een twijfelaar, een t.v., koelkast, warm water en airco (al is die niet nodig, het is hier overdag 17 graden!) Inschrijven met papieren en gedoe hoeft hier blijkbaar niet, betalen ook nog niet. Op naar een happie eten. De maag van Irene heeft het goed gehouden er is een hongergevoel ontstaan. Goed teken!
Met de lonely planet in de hand voor de plattegrond vinden we een gezellig restaurantje waar ze ook nog eens lekker eten hebben. Daarna nog ff de straat op.
We hebben nog geld gewisseld (hebben nog steeds Thaise bahtten die we uit voorzorg meegenomen hadden Laos is. We vinden een juwelierszaak die ook geld wisseld voor een goede koers.
Ineens zijn we 4,7 miljoen Vietnamese Dongen rijker (rond de 200 euro). Gelukkig krijgen we het in briefjes van 100.000 Dong.
Het is nu een stuk drukker geworden op straat met mensen die de open lucht markt-kraampjes op straat aflopen. Van alles is er te krijgen, suikerspinnen, sleutelhangers, plastic troeppies, knuffelberen en speelgoed, snoep, lollies, chinese lantaarns en zelfs Doner kebab.. noem maar op. Er zijn ook heel leuke winkeltjes met lakwerk en andere souvernirs. Ook zitten overal mensen met BBQ-s langs de weg. Die zetten een paar lage krukjes neer; een restaurantje is zo gemaakt. Het komt op ons, tussen alle toeterende brommertjes en auto's, over als een gezellige chaos. Hoewel we hier nog maar een paar uurtjes zijn maken de vietnamezen een erg vriendelijke indruk op ons, zijn behulpzaam en grappig. We denken ons hier wel goed te kunnen vermaken.
We hebben nog wat (ahum, zeg niet hoeveel) films gekocht, met name over de geschiedenis van Vietnam en Cambodja. Het zijn, denken we, goede illustraties van wat er zich hier in het verleden heeft afgespeeld en waar we eigenlijk nog maar heel weinig van weten.
Op de terugweg naar het hotel gaan we nog op zoek naar een bakkie koffie. We belanden in een restaurant wat, zo lijkt het, een project voor lichamelijk en geestelijk minder-valide mensen te zijn. Een paar lopen een beetje mank, er wordt wat gegild en rare geluiden gemaakt. De situatie is voor ons al met al wel lachwekkend. Dick besluit een biertje te nemen, Irene gaat voor het bakkie koffie. Het is een apart smaakje, errug sterk (zwarte koffie). Op de vraag of er ook melk in de koffie kan, wordt het kopje weer van tafel gehaald, er wordt een blikje melk opengemaakt, een drupje erin. Alles opnieuw verwarmen en het kopje wordt weer neergezet. “nu roeren” is het commando! Hahaha. Naast ons zitten nog twee chinese dames die aan eenzelfde soort lot (lees commando's) onderworpen worden. Erg grapig allemaal.
Inmiddels op de kamer even wat lezen en de website bijwerken. Zondag wordt ingeluid met een flinke regenbui die goed hoorbaar is op de koepel van glas in het dak. De kamertemperatuur is 17 graden. Gelukkig hebben we echte wollen dekens op bed! Welterusten...

Zondag 17-2 dag 228:
Aankleden en kijken of ze in het hotel van 1e keuze nu wel plaats hebben. Dat blijkt zo te zijn, maar voor we de kamer kunnen zien kunnen we eerst even ontbijten met een verse baquette met jam en een bakkie leut. Helemaal goed. De kamer ziet er ook mooi uit, is kleiner maar schoner en netter dan die van vannacht en jawel, 3 hele dollars goedkoper.
Terug naar het andere hotel, spullen pakken en oververhuizen.
Na het 2e ontbijt (oh, echte zuinige Nederlanders...) gaan we op pad richting een museum. Voor we eenmaal goed op weg zijn zijn we al in de eerste souvernir-winkeltjes te vinden. Uiteindelijk, na de 10e ofzo, besluiten we toch echt eerst naar het museum te gaan. Voor souvernirs ruimen we nog wel wat tijd in.
We gaan als eerste naar het vrouwenmuseum, waar de vietnamese dames geeerd worden om hun moedigheid tijdens de oorlog met de fransen en de amerikanen. Er zijn veel foto's te zien met duidelijk onderschrift, brieven van dochters aan moeders omdat ze niet van elkaar weten hoe het gaat etc. Duidelijk verhaal. Daarna gaan we naar het “Hanoi Hilton”. Dit is de gevangenis waar eerst de fransen de Vietnamezen gevangen hebben gezet. Daarna hebben de vietnamezen eigen volk wat niet deugde daar onder gebracht en vervolgens zijn de Amerikanen die krijgsgevangen zijn genomen daar ondergebracht. Volgens het verhaal van de Vietnamezen zijn zijzelf daar afschuwelijk behandeld door de fransen, over de gevangenneming en omstandigheden van de Vietnamezen zie je weinig. Ze doen voor komen alsof ze de Amerikanen daar heel goed hebben behandeld. Zo zijn er foto's te zien van Amerikanen die naar de kerstdienst in de kerk gaan, ze kunnen schilderen, schrijven, post ontvangen van familie etc. Of dit echt zo is??? Dat zouden we van een amerikaan moeten horen die hier destijds geweest is. Het is wel opvallend dat de amerikanen er bijzonder gezond en gevoed uitzien op de foto's van hun vrijlating....
We zijn nog over een markt gelopen waar geen toerist te bekennen was. Wellicht omdat er voornamelijk voedingsmiddelen verkocht werden. Er was veel fruit en groente, maar ook kwamen we langs de vleesafdeling waar de honden op de toonbank (plank) lagen. Niet afschrikwekkend om te zien, maar het is toch vreemd, beesten die wij als huisdieren houden. Opvallend is ook wel dat we hier in Hanoi bijna geen straathonden zien. Toeval???
Na deze indrukken is het tijd voor een bakkie thee en wat eten. Daarna lopen we verder het “old Quarter” in en komen we bij het meertje met daarin een tempel. Het is een drukte van belang met toeristen en met Vietnamezen. Ook gaan we nog naar het water-puppet-theater dat er in de buurt gehouden wordt. Het verteld (in het vietnamees) het verhaal van de geschiedenis en het leven in Vietnam. De voorstelling van de poppen in het water wordt kracht bijgezet door muziekanten. Super toeristisch maar leuk om te zien.
We verdienen wel een borreltje en drinken nog wat in de Polite-pub (happy hour van 17-20 uur) en daarna eten we nog wat. Druk maar gezellig dagje.
Terug in het hotel kunnen we op t.v. Nederlands voetbal zien, Harry Potter, CNN en Louis de Funes. Besluiten toch maar een van de gisteren aangeschafte films over Vietnam te gaan kijken.

Maandag 18-2 dag 229:
Een beetje lawaaiig is het wel in onze kamer. Piepen, machines die we horen, schoonmaakdames.... Het bed zelf ligt lekker.
Na het ontbijt (baquette met een eitje en een bakkie thee) gaan we op souvernir-jacht. Als we rondgekeken hebben en de prijzen een beetje in ons hoofd hebben gaan we over tot de koop. Er is hier Keramiek, houtsnijwerk, tin, muziekinstrumenten en nog veel meer te koop. Vandaag hebben we een leuk schilderij-tje, een setje dienbladen ingelegd met schelpen en afgelakt en een gong gekocht. We zijn er helemaal blij mee.
Na een borreltje nog een broodje gegeten en terug naar het hotel. We kijken weer een film over Vietnam vanavond, dit is het enige wat cultuur en historie betreft vandaag.

Dinsdag 19-2 dag 230:
's morgens naar het Mausoleum van Ho Chi Min geweest en het Ho Chi Min Museum. Altijd indrukwekkend om een gebalsemd lichaam te zien, de sfeer eromheen met de “wachten” etc. Het gaat hier allemaal een stuk sneller dan bij Lenin in Rusland. Je komt aan, kleine rij, inleveren rugzakje, door de controle, lopen, lopen, lopen (wel in nette rijen van 2, alsof je op de lagere school beland bent) en nog een schreeuw omdat ik mijn handen in mijn zakken had (sorry, maar het is KOUD!!!!!). Toch maar snel eruit gehaald... Nog even verder lopen, trapje op, trapje op, bochtje om en na 1,5 minuut sta je weer buiten.... Opvallend is dat overal op het terrein bordjes staan met waar je vooral niet mag komen. Het lijken er wel duizenden te zijn. Beetje rondlopen, eindelijk weer een uitgang gevonden...Tijd voor een bakkie leut.
Later onderweg naar het Oorlogs-museum komen we, terwijl we net een kruispunt oversteken, Jan en Anna tegen (eerder ontmoet in India). Hartstikke leuk. Even ervaringen uitwisselen en bijkletsen.
Het oorlogsmuseum vonden we niet echt indrukwekkend. Wel staan buiten neergeschoten amerikaanse vliegtuigen, een hoopje B52 bommenwerper en wat tanks en helicopters.
Tijd voor een happie, het is inmiddels 3 uur geweest. Als dit achter de rug is is het tijd voor: SHOPPEN!!! (lekker om 1x in de zoveel tijd te doen). Maar, wat valt jullie te vertellen over shoppen??? Errug leuk op zijn tijd, tijdrovend klusje om mooie dingen te vinden. We vinden Hanoi ook de leukste stad om inkopen te doen. Er zijn zoveel mooie dingen voor relatief weinig geld, dus winkeltje in, winkeltje uit. Rond 18 uur houden we het voor gezien, tijd voor een biertje. Lekker. Inmiddels hebben we een stamkroegje gevonden voor de tijd dat we hier in Hanoi zijn. Als we binnenkomen weten ze al wat we drinken!!
Terug naar het hotel om de spullen terug te brengen. Daar zien we 2 Noorse bike-boy's (vanaf Noorwegen heel het stuk overland met de motor tot aan hier op het moment).
We eten samen wat, kletsen en doen. Dan is het alweer 12 uur. Slapen!!!!!

Woensdag 20-2 dag 231:
Vandaag ons shoppen afgerond. Besloten niks meer te kopen en naar het postkantoor te gaan om de boel te versturen. We kopen in het “inpak-straatje” een doos, bubbeltjesfolie en tape en met de Cyclo, een fietstaxi waar we maar net met z'n 2-en en al onze spulletjes inkunnen, gaan we naar het internationale postkantoor. Het versturen per luchtpost is behoorlijk prijzig, dus kiezen (leer:gokken) we deze keer op de zeepost. Over 2-3 maanden moet het in Nederland zijn. Ben benieuwd.
Ook hebben we de open busticket gekocht om naar Ho Chi Min (Saigon) te gaan. Je gaat naar het kantoortje, zegt wanneer je weg wilt en het is geregeld. Het ticket zelf koop je vooraf. Morgenavond rond 18 uur vertrekken we naar Hue, aan de (vanzelf oost) kust. We zullen daar rond 10 uur aankomen vrijdag.
Jullie horen vanzelf weer van ons!!!!!!
Houdoe!!!

p.s. de foto's volgen morgen, houdt je nog wat tegoed!