Beetje strand, beetje rondrijden

Hallo allemaal,

Hier weer een updeet en nog wat foto's van de afgelopen weken.
Veel leesplezier weer!

Groetjes Dick en Irene

p.s. bedankt voor alle mails en reacties op de site. Blijf zo doorgaan, we vinden het erg gezellig om het te lezen!!!

Vervolg vrijdag 29-2 dag 239:
Na het ontbijt (lekker bruin broodje met camembert:) ) op naar internet. Weinig tijd gehad de afgelopen dagen, dus even surfen is leuk. Nog even rondlopen en terug naar ons favoriete restaurant voor een uitgebreide maaltijd, van 15-18 uur. We nemen broodjes mee voor onderweg in de bus.
Rond half 7 worden we opgehaald en we krijgen plaatsen vooraan in de bus met nog meer beenruimte. Daar hadden we om gevraagd en gekregen. Fijn. Even proefzitten en hangen. We komen deze 12 uren wel door. Film is er niet in de bus en al snel gaat ook het licht uit. De zware ademhalingen van onderuitgezakte, slapende mensen klinkt al snel.
Rond 20 uur stoppen we voor plassen, rond 23 uur nog een keer. Midden in de nacht staan we stil voor een spoorwegovergang waar 2 mensen met een rood lampionnetje staan om de trein “sein veilig” te geven. Al snel kunnen we weer op weg. Af en toe even de benen strekken is lekker.

Zaterdag 1-3 dag 240:
Rond kwart over 4 stoppen we voor de etenspauze van de chauffeur en wordt chauffeur 2 wakker gemaakt. Rond 5 uur gaan we aan ons laatste uurtje beginnen. De rit is ons meegevallen. De wegen zijn redelijk goed en de chauffeurs rijden ook best voorzichtig.
Onderweg zien we na 4 uur s'nachts veel bedrijvigheid op de weg. Volgepakte fietsen, scooters, vrachtwagens en bussen. Als we in Nha Trang aankomen is daar rond 6-en zo ongeveer de hele stad aan ochtendgymnastiek of hardlopen bezig. Maf om te zien.
We worden gedropt bij een Sinh-Cafe uitbedacht hotelltje, maar daar vertrekken we weer. We lopen een hoek om en een straat in met verschillende hotels. We vragen bij 1. die heeft om 7 uur een kamer vrij. We gaan voor een bakkie koffie, laten de rugzakken achter en rond 7 uur zijn we terug. Ondertussen ook al bij een ander hotelletje gekeken, goede prijs (14 dollar) voor een niet uitzonderlijke maar wel schone kamer met 2 bedden van 1,5 meter. Is samen dus 3 meter breed. Lekker!!!
Na en uur internetten en wachten hotel nr. 1 wordt gezegd dat de mensen w.s. Uitslapen. Ja, dat had ik ook al in de gaten gekregen. Zin in een douche en een dutje vertrekken we naar hotel 1.
Rond 12 uur zijn we weer wakker en gaan we op pad voor brunch. Lekker gegeten aan het strand, helaas is het weer nog winderig. Dit maakt het uit de zon fris, maar in de zon lekker.
Terug richting hotel. Toch nog duffies. Dick gaat een filmpje kijken, Irene de nieuwste Glamour (blaadje met veel dure kleding en verhalen over hoe het is om 30 te zijn/worden) lezen en nog even liggen. Rond 18 uur zijn we weer helemaal bijgedut en kunnen we zo op pad voor eten.
We hebben op het balkonnetje (met in de verte zeezicht) wifi dus we kunnen internetten. Helemaal gratis en voor niks. Dat is mooi!!!

Wat ons opvalt aan vietnam tot nu toe:
Iedereen is in kerstsfeer; de achteruitrijgeluiden van auto's en beltonen van mobieltjes staan op “Kerst”,
Of het kerst is of gezellig? Veel, heel veel lampjes in bomen en over wegen. Gekleurd, wit, knipperend of niet. Gezellig om te zien.
Veel dames (van ik schat 40 en ouder) en ook oudere mannetjes lopen in pyama rond. Ziet er lekker huiselijk uit op straat. (wel raar die jas erover en muts erbij :) )
Door de nachtelijke bussen hebben we niet heel veel van de omgeving gezien waar we door reden, maar wanneer er geen heuvels/bergen in de buurt zijn, waan je je in een europees land, bijvoorbeeld Belgie. Op een paar hutjes na zie je meestal betonnen huizen. Veel mensen hebben een winkeltje en daar leven ze ook in. De tv staat dag en nacht aan.
Het eten is opmerkelijk goed. In iedere toeristenplaats zijn goede restaurantje waardoor het niet nodig is om continue rijst of noodles te eten. De kwaliteit van de internationale gerechten vinden we bijzonder goed. Op staat zijn veel karretjes te vinden waar dames stokbroodjes met vanalles erop verkopen. Vietnamese koffie wordt geschonken met opgietzeefje op je koffie. Leuk en lekker.
We vinden na een paar weekjes Vietnam de mensen nog erg gezellig. Als je een grapje maakt, dan waarderen ze dat. Ze hebben zelf ook veel lol met elkaar. Met zijn 5en op de brommer hadden we al gezien. 2 dagen geleden zaten er 3 meiden op 1 fiets. 2 trappen tegelijk. Leuk om al die vrolijke gezichten te zien.
We zijn ook in Vietnam erg rijk. Voor 1 euro krijgen we 23000 Dong. Dat is flappen tellen dus als je bij de atm of geldwissel bent geweest. De meeste bedragen worden hier in Dollar aangegeven (1 dollar is 16000 Dong). Dit is gunstig voor ons omdat de dollar zo slecht staat. Je kunt wel gewoon in Dongen betalen (en niet in Rijen; sorry mensen)
Qua prijsniveau ligt Vienam ongeveer gelijk aan Thailand en Laos, al zijn in de hoofdsteden de prijzen voor overnachtingen soms iets hoger. Voor rond de 45 euro per dag kan je samen leven als god in Azie.
Het vervoer van toeristen is hier erg goed geregeld. Je koop een busticket van Noord (Hanoi) naar Zuid Vietnam (Ho Chi Min City) met 3 tussenstops voor ongeveer 50 euro p.p., dat is incl. De 2 sleeperbussen (bedjes) tussen Hanoi en Hue en tussen Hoi An en Nha Trang) Je gaat de dag voor je wegwilt naar een boekingskantoortje en regel je je rit van de volgende dag. Behalve in Ho Chi Min city wordt je overal bij je hotel opgehaald. De tickets heten “Open Bus” tickets en zijn overal te krijgen.
Het gemiddelde loon van een fabrieksarbeider is tussen 62 en 75 dollar per maand, stond gisteren in de krant. De huur voor een huisje kost 30 dollar.
Net als in Laos is het na een uur of 10/11 s' avonds erg rustig op straat. De ratten die de vuilniszakjes afstruinen bepalen het straatbeeld, op een verdwaalde toerist of motortaxi na. Eigenlijk geen wonder als je bedenkt dat iedereen zo vroeg uit de veren is, maar wij hebben een ander ritme. Wel de enige tijd dat het ook stil is op straat wat betreft boren en drillen en getoeter! Best lekker dus.
In Nha Trang waait het het harst s' middags. Zo rond een uurtje of 3 is het wel het ergst. Het strand loopt dan leeg. 's avonds rond 8-en is iedereen er weer te vinden voor een drankje. Dan is het windstil en de temperatuur is goed.

Zondag 2-3 dag 241:
Lekker uitgeslapen en daarna naar het strand. Tot een uur of 3 was het echt lekker. Goed temperatuurtje en wat wind. Er lagen Nederlandse tijdschriften in het hotel, dus die hebben we doorgespit.
We hebben niet gezommen. Het is best te doen met de temperatuur van het water denk ik, maar de golven zijn hoog. Niet echt lekker zwemmen dus.
Na 15 uur ging het hard waaien, dus zijn we gaan eten. Na het eten waaide het nog steeds erg hard en zijn we even voor een dutje terug naar de hotelkamer gegaan. 's avonds bij de mexicaan gegeten, Arjan gebeld voor zijn verjaardag en nog een drankje aan het strand. Rond 1.30 vielen de luikjes dicht.

Maandag 3-3 dag 242:
Toch een beetje verbrand gisteren, dus gaan we vandaag braaf onder de parasol.
Het was goed uit te houden. We mochten twee bedjes lenen van oosterburen die een middagdutje gingen doen. Na 2 uurtjes waren ze terug en zijn we een happie gaan eten. Na het eten weer siesta in de hotelkamer. Vanavond nog een happie eten, beetje rondlopen en niet te laat naar bed. De bus naar Dalat gaat morgen om 7.30 :(

Dinsdag 4-3 dag 243:
Te laat geworden gisteravond. We hebben wat boeken die uitgelezen waren kunnen ruilen in een winkeltje met heel veel boeken. Engelstalige maar ook Nederlandstalige. 3 mooie NL-se boeken uitgezocht, waaronder een reisverhalen boek van Joep van Deudekom.
Irene is er gelijk in begonnen en kon haast niet stoppen, zo lachwekkend is het. 1 uur ging het licht uit.
Beetje spijt van het late slapen, maar na het ontbijt, in de bus, onderweg naar Dalat snel het boek uitgelezen. Al met al van 8 tot 14.30 uur onderweg geweest, met 3 keer stoppen, en toen waren we in Dalat. Dick heeft het boek ook nog helemaal doorgespit, tranen in zijn ogen > en dat gebeurt niet veel door een boek!< Het is een aanrader voor reizigers en niet reizigers. Voor reizigers is het heel herkenbaar. Voor niet reizigers is het een goede weergave van dingen die je onderweg soms meemaakt. Inmiddels het boek uitgeleend aan 2 meiden uit (Charlot) Tilburg en (Inge) Rijsbergen.
Met hen zaten we in de bus vandaag. Gezellig gekletst. Samen een hotel uitgezocht en zij hebben afgedongen (toch van 10 dollar per kamer naar 8 dollar; met dank aan de dames!!!)
De busrit van Nha Trang naar Dalat werd geleidelijk aan steeds heuvel-bergachtiger. Onderweg authentieke dorpjes gezien, veel handenarbeid en mensen die nog met paard en wagen werken.
Veel huizen zijn in de kleurigste kleurtjes geverft. Vooral rose (en varianten van paars tot rood), groen en blauw zijn te zien. Veel blauw. Morgen eens achter proberen te komen of dat een speciale betekenis heeft. Onderweg waren ook nog een paar verassend moderne kerken te zien. Groots opgezet en 1 leek er zelfs een heel klein beetje op de gereformeerde kerk van Sleeuwijk.
We zijn met Charlot en Inge naar het “Crazy House” geweest. Het Crazy House is door een dochter van een minister ontworpen. Zij is in Moskou in de leer geweest en heeft hier (w.s. met behulp van papa) haar creatieve uitspattingen vorm gegeven.
De sfeer is een beetje “efteling”; volk van laaf maar ook Gaudi en Alice in wonderland is erin te zien.
Je kunt er slapen. Met verschillende thema's zijn kamers gemaakt. Op ons kwam het allemaal een beetje smoezelig over, wel grappig om te zien maar niet echt indrukwekkend.
Daarna zijn we teruggelopen naar het centrum om een happie te eten. Toen we goed en wel zaten kwam er een Nederlander binnenlopen. Hij begon te praten en meteen hoorden we het; Eindhoven! Een brabants onderonsje hier. Bleek ook nog dat die jongen de achterneef van Charlot kent. Hoe toevallig. Hij heeft meteen even een sms gestuurd dat hij daar met die de achternicht van die jongen zat. Hoe klein is de wereld.
Wij zijn onverwachts (nog) geen bekenden tegen gekomen op reis, niet uit de buurt of mensen die we van werk of school kennen. Wel mensen die we van onderweg kennen, maar dat is anders.
Voor morgen hebben we een tourdagje achterop de motor bij de “easy riders” (een begrip hier in Dalat, waar volgens de lonely planet van 2005 zo'n 30 free-lance motorboy's op Russische en Oost-Duitse motoren toeristen meenemen voor dagtochtjes. Maar ook voor hele trajecten van zelfs langer dan een week. Wij gaan 1 dagje in de omgeving rondtouren. Je kunt je voorkeuren aangeven wat je wilt zien.
De motoren die vandaag voor de deur stonden waren trouwens bijna allemaal Honda's.
(en, zo leerden we later; er zijn nu 84 easy riders, beetje meer dan een paar jaar geleden dus.
De easy-riders hebben hun stamcafe (gewoon eten en drinken) bij ons hotel en ze profileerden zich goed. Aardig, niet te opdringerig maar gewoon gezellig.
Wat ons opvalt is dat zowel hotels, de easy riders, restaurants en touroperators een bestand hebben van schriftelijke aanbevelingen die toeristen hebben gedaan. Ze maken er een mooi boekwerk van, incl. Foto's en al. Sommige aanbevelingen zijn gedateerd, 2004 en 2005 hebben we voorbij zien komen, maar dat mag de pret niet drukken. Trots als ze zijn zoeken ze meteen alle Nederlandse teksten voorzien van foto's en de nederlandse vlag erbij.. Morgen gaan we onze Easy Riders zeker op de foto zetten !!!
Vanavond nog even geinternet en lekker warm gedouched. We hebben geen zonnig weer hier, maar de temperatuur is oke. Morgen met jas en das vertrekken en met laagjes werken. Zo komen we de dag wel door. Bij Sinh-cafe hebben we vast de bustrip voor overmorgen naar Ho Chi Min-city (Saigon) laten vastleggen.

Woensdag 5-3 dag 244:
Na het ontbijt zijn we op pad gegaan met de Easy Riders van Dalat.
De riders zijn aardig, leggen veel uit, hebben humor en je kunt ze vragen overal onderweg te stoppen. Ze doen het met veel plezier.
Onderweg zijn we gestopt bij een paar uitzichtpunten, een grote waterval (waar het behoorlijk klimmen en klauteren was, maar bijzonder de moeite waard), bij een koffieplantage (en koffiebloemen ruiken heel lekker, je ruikt het als je er langs rijdt) en we zijn ook, op eigen verzoek, bij een begraafplaats gestopt. Onderweg in de bus op verschillende trajecten al veel grote begraafplaatsen gezien en we vonden het nu wel eens tijd om er een van dichtbij te bekijken.
De meeste mensen hebben grote graven en de graven zijn erg kleurig. Meestal krijgt een graf de kleur die bij de mensen past. Zo staat rood, geel, groen, ieder voor een levenswijze. (ben ff vergeten wat het precies allemaal was). Dit is ook meteen de reden waarom de huizen verschillende kleuren hebben.
Ook zijn we nog bij een zijdefabruik langsgeweest waar we het proces van het voeden van de rupsen (28 dagen), het plaatsen van de rups op een houten rek waarna ze vanuit haar mond zijde gaat spinnen en de “afwerking” zogezegd. Interessant om te zien.
Na de heerlijke lunch (net 1 euro p.p met veel groente, vis, rijst en thee) hebben we even de regenbui afgewacht. Hoe mooie het weer vanmorgen was (bij het beklauteren van de rotsen bij de waterval en een heuvel was het zweten geblazen!), de lucht betrok.
Toen we goed en wel 10 minuutjes aan het rijden waren begon het harder te regenen. Even stoppen om de poncho's aan te doen. Gelukkig blijft je bovenlijf droog, maar het ging harder en harder. Met doorweekte broeken hebben we besloten om niet naar de laatste waterval te gaan (een kleinere dan de 1e, dus we vonden het wel prima) maar terug naar het hotel.
Hoewel de “easy riders” goed engels praatten en grapjes maken (de blauwe poncho die ik aankreeg was volgens hen een “olifantencondoom”), snapten ze niet altijd alles. Toen gevraagd werrd of we nog naar de laatste waterval wilden zei ik dat de waterval al naar ons gekomen was. 2X uitgelegd, maar er was maar 1 rider die hem begreeep (en gelukkig een beetje moest lachen, hahaha)
We vonden de mannen bijzonder vriendelijk, heel attent, willen het beste voor je.
Er zijn “nep” Easy Riders ook actief in Dalat en de rest van Vietnam. Toch zijn wij ervan overtuigd dat het meegaan met de jongens die het geheel op hebben gezet het beste is, en het eerlijkste. Zij hebben het bedacht.
In principe kan je het hele land doorcrossen met die gasten, gewoon met je rugzakkie achterop. Zij zorgen voor onderdak en eten en laten de mooiste dingen zien (die met een tourbus aan je neus voorbij gaan).
De easy riders zijn op internet te vinden onder www.easyrider-dalat.com (www.dalat-easyrider is een nepper!!!) Mocht je ooit in de buurt komen en een tochtje willen maken;
Hun stamcafe is het peacehotel/cafe (let wel op, als je in het cafe/hotel boekt, dan moeten de mannen 10% comissie afstaan, ze kunnen het zelf beter gebruiken denk ik) en daar kan je ze aanspreken. Ook hebben de echte drivers allemaal dezelfde jasjes aan met bovenstaand website-adres erop.
Wanneer je van plan bent om een meerdaagse tocht te maken, dan kan je ze mailen en vragen wat ze in de aanbieding hebben. We hebben aanbevelingen gezien van mensen die 1- 18 dagen onderweg zijn geweest!.
Nou, genoeg gepromoot. Zo lekker eten, vanavond lekker vroeg het bedje in. Morgen worden we om 7.30 uur opgehaald om naar Saigon te gaan.

Houdoe!!!