Een heel eind verder: we zijn in South Australia

Hallo allemaal,

Inmiddels alweer ruim 2 weken in Australie en het bevalt nog prima. We hebben zo'n 4500 km gereden in deze tijd, gaan het nu wat rustiger aandoen. We zijn in Flinders Range NP, een prachtig natuurgebied, heel anders dan we tot nu toe hebben gezien. Prettig voor de afwisseling.
Sander, bedankt voor de aanwijzing over de telling van de dagen (we vonden het al zo snel gaan :) )
Hier het verslag van de afgelopen week, veel leesplezier weer....

Liefs Dick en Irene

Vrijdag 11 april dag 281:
Sms van Heidy gehad dat 1 creditcard geblokkeerd is. We hadden al zoiets gedacht, want het betalen van de camperhuur met het ding lukte niet. Gelukkig hebben we nog een creditcard, dus konden we op weg, maar echt handig is het niet. ’s Morgens in Albany even de email gecheckt voor nadere info over deze blokkade. Het was rond 11 uur en dan is het in Nederland 4 uur, dus bellen zit er niet in (’s nachts). Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om een bericht op de website te zetten (wat niet ineens lukte) en de foto’s. Toen we vanuit Albany richting Ravensthorpe reden moeten we ergens een afslag gemist hebben want ineens kwam de weg uit op een strand. Niet de doorgaande weg dus. We verbazen ons soms over de bewegwijzering van het klein aantal wegen wat er eigenlijk is in dit gedeelte van Australie. Soms staat een paar honderd meter vantevoren aangegeven wanneer er een afslag komt. Dat is handig. Maar soms ook staan de bordjes (een rijtje van 8 bordjes boven elkaar) op de kruispunten, waardoor we soms weleens iets missen. Gelukkig hebben we de tijd, dus genieten we maar van de toeristische routes waar we op komen. De dirtroad waar we deze keer op belandden daar zagen we prachtige vogels, konijntjes huppelend over de weg en het leverde mooie uitzichten over het glooiende landschap op. Daarbij is het weer lekker, rond de 23 graden, zonnetje, strak blauwe lucht. Heel soms regent het, voornamelijk ’s avonds en ’s nachts, dus we hebben een waar vakantieweertje. In een gehuchtje hebben we bij een roadhouse (tankstation, toiletten, je kan er eten etc.) hebben we getankt, onze watertank bijgevuld, bandenspanning gecontroleerd en in het dorp (10 meter om de hoek) wat boodschappen gedaan. Fijn aan de camper is dat je altijd spullen kunt kopen, je hebt je koelkast bij je....
Als we Ravensthorpe bereiken gaan we op zoek naar internet om via skype de rabobank te bellen. Helaas, wel computers in het telecentre (toeristen-informatie, de bieb en internetcafe in 1) maar geen skype. Op naar het postkantoor. De man achter de balie helpt ons vriendelijk aan een account waar je via een telefooncel voor 1,8 dollarcent (:2 + 12,5% = eurocent)  naar Nederland kunt bellen. Helaas, bij de telefooncel aangkomen lukt het niet om met de rabobank in contact te komen. Als we teruggaan naar het postkantoor wordt er meteen geassisteerd en krijgen we uiteindelijk het creditcardprobleem opgelost. Het bleek dat toen we in Sihanoukville waren de kaart is geblokkeerd omdat we teveel vluchten ineens boekten. Tja, waar heb je anders je creditcard voor?? Aan de andere kant wel goed dat ze zo alert zijn, voor hetzelfde geld trekt iemand anders je rekening helemaal leeg.... 
We overnachten net buiten Ravensthorpe op een parkeerplaats langs de weg. Er zijn geen toiletten dit keer en er zijn nog 2 andere campers. En die zijn groot. Het zijn omgebouwde schoolbussen met alles erop en eraan. ’s Avonds wordt het al snel kouder en we verkassen naar binnen. De sterrenhemel is weer prachtig.

Zaterdag 12 april dag 282:
Vannacht een beetje koud gehad in de camper, hoewel de ramen bijna gesloten waren. Tja, het is toch herfst, al is daar overdag weinig van te merken. Voor ons zijn deze temperaturen overdag bijna zomers. We moeten eens kijken hoe we dit op kunnen lossen. We hebben wel een fan-heater gekocht (een ventilator die koud en warm kan blazen) maar die kunnen we alleen maar gebruiken als we op een campingplaats met stroom staan. Op een parkeerplaats naast de weg hebben we geen stroom. We rijden vandaag niet zo ver, zo’n 190. We vertrekken rond 9 uur en om een uur of 12 zijn we bij de camping. We checken in, gaan terug het dorp in om boodschappen te doen. We kopen bij Woolworths gelijk flanellen pyamaatjes (kostentechnisch beter dan meteen een hele deken of dekbed). Ze zien er nog grappig uit ook, ouderwets, Dick een blauwe, Irene een roze.... Daarna gaan we naar het internetcafe en we melden ons aan bij een klantenkortingspasjes-website waardoor we op sommige plaatsen 10 dollarcent per liter benzine kunnen besparen. Dat is toch maar het eerste verdient. Ook zetten we nu het bericht op de website, lezen alle leuke reacties en kijken de email nog even na. Internetcafe’s zijn hier in mindere mate aanwezig, maar zoals gezegd: de dorpjes hebben wel telecentres. Internet is hier duurder dan in Azie. Zo kost in Bangkok 1 uur internet 40 Baht (80 eurocent) en kan ligt het hier tussen de $ 5 en we hebben het zelfs al voor $11 gezien (dus tussen de 3 en 6,5 euro).
Terug op de camping draaien we even een wasje, maken wat eten, hangen de was op en keuvelen we zo wat aan. We hebben in de supermarkt de  ingredienten gevonden voor de Italiaanse kip die we zo lekker vinden, dus gaan we meteen aan de slag om de boel een poosje te kunnen laten pruttelen. Tja, we vermaken ons wel. ’s Avonds nog een spelletje skip bo waar we inmiddels een beetje verslaafd aan zijn geraakt. Daarna kijkt Dick nog een film op de laptop en houdt Ireentje het voor gezien.

Zondag 13 april dag 283:

We hoeven nergens heen vandaag dus we slapen uit, ontbijten op het gemakkie, gaan douchen en aankleden en rond 11 uur vertrekken we voor een rondje “Great Ocean Drive”. Dit is de weg langs de kust en een route van rond de 40 km rond Esperance.De eerste stop is al in het dorp waar bij de jetty zeeleeuwen te zien zouden zijn. Maar, het is weer cursusdag of vakantiedag, want er is er geeneen te bekennen. We maken we van dicht bij de nationale volkssport “Hengelen” mee. Het is erg druk op de pier, sommige mensen hebben wel 3 lijnen uitliggen en een jongen van een jaar of 8 heeft een inktvis aan de haak geslagen. Nu zien we ook meteen waarom het INKT-vis heet. Als het beest wordt binnengehaald gutst er bruinige inkt uit. Mooi om te zien. De verdere route zorgt voor weer spectaculaire uitzichten over de kustlijn met witte stranden en turquoise/blauw water. We stoppen bij een strandje, kleden ons om en besluiten een duik te nemen in het super heldere water. Dick gaat gewapend met snorkel en al een poging wagen. Het duurt wat lang voordat hij door is en roept ineens KOUD!!!!! Tijdens het snorkelen toch wel grote scholen vissen langs zien komen, dus dat is mooi. Irene doet nog een poging maar het water is echt te koud, dus eruit maar weer om op te drogen. Als we weer op weg gaan stoppen we op een parkeerterrein om wat te eten en rijden terug naar de camping. Dagboek bijwerken, Dick leest een krant (Andre Rieu komt in Perth... is dit leuk voor Andre of de mensen in Perth???).

Maandag 14 april dag 284:
Na het onbijt gaan we op zoek naar een converter die 12 Volt naar 240 Volt kan omzetten. Als we dit hebben kunnen we onder het rijden o.a de laptop opladen, dus maakt het niet uit als we op een parkeerplaats langs de weg slapen etc. We vinden het apparaatje bij de campingshop. Ook gaan we op zoek naar een wereldontvanger. Daar hebben we in Bangkok en Perth ook al naar gekeken en zo af en toe eens als we een winkel zien, maar die dingen lijken hier niet te bestaan. Liggen we toch maar een heel eind voor (of achter??) in Nederland. Daarna gaan we naar de Woolworths om boodschappies te doen, eten we pannekoeken op de camping en lezen eens wat. Tja, we hebben wel vakantie. Ook deze avond slaan we het Skip Bo-en niet over (maar hoe lang duurt dat nog, Dick noemt zichzelf al de “Skip Bo-master” van de camping.... We gaan op tijd naar bed, morgen bijtijds gaan rijden.

Dinsdag 15 april dag 285:
Nog voor 7 uur worden we wakker, douchen eten en om 8 uur zitten we in de camper om richting Kalgoorlie te gaan. Dat ligt 400 km noodelijker dan Esperance en is bijna 1 rechte weg. Het is rustig, af en toe zien we een roadtrain (die kunnen wel 53,5 meter lang zijn), een doodgereden vos of kangeroo, veel verbrandde bomen, grote droogstaande zoutmeren. In Norseman tanken we maar weer eens, dat gaan we vanaf nu regelmatig doen, zodat we altijd een bijna half volle tank hebben, je weet maar nooit hier in de outback. We komen er ook achter dat de weg naar Kalgoorlie niet recht is. We slaan 1x af, dat had niet gehoeven, maar dat deden we dus om te tanken. Plotsklaps moeten we binnen 100 km wel 2x afslaan. Tja, dat hadden we niet gedacht, dus er weer bijna voorbij gereden!
Rond 13 uur zijn we in Kalgoorlie en gaan we rechtstreeks door naar het vliegveld. Daar zijn de flying doctors te vinden, en we moeten natuurlijk even gaan checken of Kate en Jeff er ook zijn..... De laatste“tour” gaat om 14 uur en er is er net 1 bezig, een buslading vol, dus wij besluiten even te eten. Om 14 uur wordt voor ons en nog 2 mensen de film gestart en krijgen we nog wat uitleg over het werkgebied en werkzaamheden van de flying docters.  Er zijn 5 standplaatsen in West Australia, waarvan Kalgoorlie er 1 is. Ze hebben 2 vliegtuigen in iedere standplaats, behalve Perth, die heeft er 3. 30% van de “ritjes” bestaat uit ongevallen, vroeggeboorten etc. 60% van de ritjes zijn transfers van regionale ziekenhuizen naar gespecialiseerde ziekenhuizen. Dit aantal loopt steeds meer op omdat er steeds meer kleine ziekenhuizen sluiten in de outback. 10% is voor de reguliere doktersbezoeken aan de roadhouses in de kleine gehuchtjes in de outback. Dit is dus hetzelfde als bij ons de gewone huisdokter.
Er zijn 5 piloten, 5 verpleegkundigen en 3 doktoren in dienst die met zijn allen diensten draaien in ochtend, middag en avonddienst. Op het moment van ons bezoek werd een patient vanuit het ziekenhuis in Kalgoorlie met het vliegtuig naar Perth gebracht voor verdere behandeling. We hebben een foto van het vliegtuig wat net opgestegen is, maar helaas van nogal veraf. Een vliegtuigje kost tussen de 7 tot 9 miljoen Australische Dollars. Voor de aanschaf zijn ze volledig afhankelijk van donaties.  We hebben een donatie gegeven bij wijze van entree en we hebben een “flying kangeroo” voor in de camper gekocht om de boel te sponsoren en ons huis wat op te leuken...... Na het toertje zijn we richting de stad Kalgoorlie gereden. Het doet op sommige plaatsen Western Achtig aan. Er schijnen in de hoofdstraat alleen al 25 pubs te zitten. Gevechten etc. zijn hier niet vreemd, er wordt heel wat afgedronken en gegokt. Er ook een waar Red Light District hier, maar aangezien we er daar genoeg van hebben in NL, slaan we deze sightseeing-tour maar over. Na een bezoekje aan de toeristeninformatie gaan we naar een camping 2,5 km vanuit het stadscentrum. Het is geen supergezellige camping maar de voorzieningen zijn er, dus het is prima voor 1 of 2 nachtjes. We kopen 24 uur internet en kunnen laptoppen, al is het niet makkelijk, soms vliegt de verbinding er ineens uit. Echt raar....
 
Woensdag 16 april dag 286:
Besloten toch maar geen 2 nachten te blijven. Na het ontbijt gaan we richting het stadje, laten de batterij van Irene's horloge vervangen (zoals het klokje thuis tikt: dat sloeg nergens meer op!).
Daarna naar het museum wat verteld over de historie van de goudregio waar Kalgoorlie in ligt. Hierna gaan we naar een uitzichtpunt over de stad wat nou niet voor spectaculaire uitzichten zorgt. Daarna naar de snoepwinkel in Boulder waar ze, jawel, Hollands drop verkopen. Met kleurenstaafjes, boerderijdrop, dubbelzoute drop etc. weten wij ons wel raad... Blijft toch lekker, die droppies. Na deze heerlijkheden gaan we nog naar een uitzichtpunt bij de Superpit, de goudmijn die operationeel is. Vrachtwagen en andere megadingen rijden af en aan. Volgens de informatie uit het boekje wordt uit iedere 26 ladingen vrachtwagens die met afgegraven grond/zand rijden 500 gram goud gehaald. Het zal wel rendabel zijn, ander stoppen ze er wel mee. Het is mooi om te zien hoe groot zo'n afgraving kan zijn. Deze is 3,5 km breed, 1,4 km lang en rond de 400 meter diep. Breder zal hij niet worden, maar ze gaan tot 2017 nog tot 500 meter afgraven. Na al deze bezichtigenen rijden we naar Norseman terug. Het plaatsje waar we al eerder zijn geweest. Het is wederom een erg rustige weg, de andere mensen die er rijden zwaaien er lustig op los. Onderweg hebben we nog wat foto's gemaakt, o.a. Van knuffelbeesten in een boom, waar we nog steeds niet weten waar het voor is. We tanken in Norseman, doen nog wat boodschappen en gaan daar bij de plaatselijke I.G.A. (en geen iegaa zoals Irene eerder zei maar niet begrepen werd door de Aussies....:) ) op zoek naar nootmuskaat. Maar ja, wat is nootmuskaat in het Engels. We komen er niet achter, je schijnt het hier niet op je groeten (boontjes, bloemkool enzo) te gooien, dus gaan we weer..... We rijden ongeveer toto 50 km buiten het dorpje en vinden daar weer een camparea waar we een vuutje mogen stoken. Er zijn nog 2 andere auto's verder is het weer erg rustig.

Donderdag 17 april dag 287:
We zijn rond 6.30 uur wakker en om 7.30 uur zijn we op weg. We zitten op de Nullarbor Plain, een heeeeele lange weg waarop we vandaag een flink eind Nullarbor voor de boeg hebben. Rustig rijden, af en toe een uitzichtpunt, keertje plassen, wat eten en drinken en je bent zo een behoorlijk aantal uren onderweg. Het weer is weer lekker, aangenaam warm. We draaien een muziekje met de i-pod via de radio. We hebben een apparaatje gekocht dat op de aansteker gaat. Je moet dan een frequentie zoeken op de radio en op het apparaatje. Als je een match hebt, dan kan je via de boxen radio luisteren. Helemaal goed dus. De dijk, boudewijn de groot, van dik hout, acda en de munnik, marco borsato. Tja, dat soort muziek. Toch lekker hoor, hier onderweg.
Vandaag rijden we de “90 mile straight”. Het langste stuk rechte weg in Austalie (145 km). Het uitzicht is rustgevend....We hebben in 100km weg misschien wel 30-40 dode kangeroe's langs de weg gezien.
Het is zo rustig op deze weg, er rijden we wat campers en caravans en roadtrains... eigenlijk onbegrijpelijk dat er zoveel worden aangereden.....
We zien onderweg ook onze eerste “airstrip” waar door de R.F.D.S (Royal Flying Doctor Service) gebruik van wordt gemaakt. Ook zien we een Wedge Tailed Eagle (Aquila Audax) een adelaar die veel voorkomt in Australie en die voornamelijk leeft van kadavers langs de weg. Het is de grootste roofvogel in Australie. Gieren zijn er niet.
Irene heeft haar 1e 200 km gereden, links... jaja, het ging goed. Maar dat kan ook haast niet anders na 2 weken mee te hebben gekeken met het links rijden. Het meest onwennige is het linkshandig schakelen, dan merk je dat je rechts een fijnere motoriek hebt....
Het is dus een drukte van belang op de Nullarbor met allemaal andere toeristen die vrolijk naar elkaar zwaaien.... We eten 's middags bij een uitkijkpunt over vlak land met struikjes en bossen.
We zien onderweg nog bomen volgehangen met flessen, schoenen, bh's etc. Raar om te zien ,wel grappig. Opeens ziet Dick 2 Emu;s lopen in het gras. We stoppen snel, maken wat foto;s en ze rennen alweer weg. He he, eindelijk ons eerste wildlife na 2800 km. Op weg te zijn.
We zien plotseling een bord dat we onze klokken 45 min. vooruit moeten zetten. Oja, denken we, ze hebben hier verschillende tijdzone's.... dus we gaan aan de slag. We rijden nog een eind door, worden gewaarschuwd door middel van borden dat we geen fruit, planten en groenten de grens met Zuid Australie over mogen brengen. Dit in verband met fruitvliegjes.... jaja, en die vzzzliegjes kunnen zelf neit vliegen dan??? Het vreemde vinden wij ook dat er op de grens tussen Zuid Australie en de oosterburen deze regel weer van kracht is... En dat alles terwijl de quarantine zo strikt is in heel Australie.....
We slapen deze avond bovenaan een kliff. Het uitzicht is mooi met de ondergaande zon, maken een praatje met wat Aussies en krijgen weer heel veel goede tips, wat te doen, zien etc....
We skip bo-en en gaan slapen.

Vrijdag 18 april dag 288:
Het is 6 uur als Dick Irene wakker maakt. Een prachtige zonsopgang verschijnt aan de horizon. Vanuit ons bedje, onder de dikke deken met de achterklep van de camper open kijken we een half uur naar dit prachtige uitzicht.... Nooit zo wakker geworden, het is misschien ook wel de laatse keer. We hebben snel een paar foto's gemaakt en slapen nog van 6.30 uur tot 8.30.....
We hadden als tip gekregen om bij 1 van de volgende uitzichtpunten de cliff's te gaan bekijken. En dat doen we natuurlijk braaf... op de parkeerplaats daar zien we 2 super grote (met recht BIG RIG's te noemen campers). 1 ervan heeft nog een auto erachteraan hangen. Complete huizen rijden hier rond. Voor de gein zetten we even onze eigen woning ervoor!!!!!
Als we nog een keer onderweg stoppen besluiten we toch maar te vragen hoe laat het nou eigenlijk is. Irene twijfelt aan de juiste tijd na het vooruit zetten met 45 minuten. Het schijnt dat we nog een keer 45 minuten vooruit zijn gegaan, en wel op de grens met South Australie... Het bord wat wij hadden gezien stond er nog voor. Oh, we liggen dus 45 minuten achter. Is het ineens in plaats van 11.45 uur 12.30 en dus laat....
Als we verder rijden zien we een adelaar met een prooi. Wat het precies is weten we niet (lijkt een baby-kangeroo), maar het is een mooi gezicht. Ook zien we nog een zandstorm die we voelden in de auto toen we er doorheen reden.
We komen bij het Nullarbor Roadhouse waar we een tamme Dingo (wilde hond:) ) zien.
We gaan richting Cactus Beach waar haaien in de zee zitten en waar in 2000 1 (of 2; boeken spreken elkaar tegen) surfer overleden is na een aanval van een haai. Het stikt er van de surfers in het water die schijnbaar nergens bang voor zijn..

Zaterdag 19 april dag 289:

Ontbijten, inpakken en wegwezen. We gaan uiteindelijk door de fruitvliegcontrole, geven de aardige man nog wat droppies. Gaan in Ceduna wat boodschappen doen en checken snel de email bij de Touritst Information. We gaan nog even langs de liquor store waar we een lekker wijntje willen kopen. We hebben al eerder wat geprobeerd dus gaan we voor een doosje.. helaas.. die mogen alleen na 4 uur verkocht worden: “Law”. Jaja, en 10 flessen wijn dan?? “ ja hoor, dat mag wel”. Nou we laten het er maar bij. We willen onderweg nog bij de zeeleeuwencolonie gaan kijken, maar dit betekend 60 km over dirtroad. Dat is op zich zo erg niet, ware het niet dat er onnoemlijk veel keien en stenen in de weg zitten. Na 15 minuten besluiten we om te draaien... We zien ze ergens anders nog wel een keer. In Elliston zoeken we een camping, eten wat, drinken wat, skip-bo en wat en gaan lekker slapen..


Zondag 20 april dag 290:
Besloten om niet verder de punt van Eyer Peninsula in te gaan. De kust hebben we nu wel een beetje gezien, de uitzichten veranderen niet echt terwij we daar wel zin in hebben. We steken binnendoor en gaan naar Port Augusta waarvandaan we naar de Flinders Range, een natuurgebied gaan...
Voor we op weg gaan tanken we nog even en meten we de bandenspanning. Als we klaar zijn gaan we op weg. Een paar kilometer verder begint het lampje van de motorolie te branden. We gaan terug Elliston en bekijken het oliepijl. Dit staat op de helft. Toen we vertrokken uit Perth was het nog helemaal vol. We kopen nieuwe olie, moeten nog om een tang vragen om de dop ervanaf te krijgen. Een half uur later zijn we weer onderweg.
Terwijl Irene het wegennet inspecteerd geeft Dick ineens een ruk aan het stuur. Een hagedis.... Remmen, draaien en kijken. En ja hoor, een ontzettend dikke hagedis achtig figuur met bijna geen staart, hele grote schubben. We hebben er mooie foto's van kunnen maken. Hoe verder we rijden hoe afwisselender het landschap wordt. Alles is droog, vrijwel in heel Australie begrijpen we, maar het is mooi, iets groener, meer heuvels en we krijgen de Flinders Range al in beeld.....
We komen rond 15 uur in Port Augusta aan, doen weer eens wat boodschappen om ons te wapenen voor tijden waarin voedsel weleens schaars kan zijn :) en gaan naar de camping. We hebben van Apollo een kortingspasje gekregen.Normaal zijn die voor 1 maand geldig, maar wij hebben hem, ivm de lange boekingspreriode, tot het einde gekregen. De dame achter de balie accepteerd het niet. Het is geen geldig pasje omdat hij max. maar 1 maand geldig mag zijn. Aangezien het nog nieteens sept. is. Kan hij nooit tot 19 sept. geldig zijn merkt ze op. Klopt, niks van te zeggen. Dan maar geen $ 2,30 korting.....
We hebben een beetje pech met de computer. Het ding slaat sinds een paar dagen vast bij het opstarten. Wat we ook proberen.. we kunnen het niet verhelpen. Een uurtje of 3 aanklooien resulteerd erin dat ik nu dit zit te typen. Is het toch nog gelukt.... gelukkig maar.....