Van Cairns naar Karumba

Lieve allemaal,
Hier weer een updeet van de afgelopen week. Eindelijk mooi weer, eindelijk weer iets minder touristisch, eindelijk weer echt Australie (minidorpjes waar je in 2 zuchten doorheen rijdt, met 1 politieman, een politieburo zo groot als 2 tuinhuisjes, dan weer wel 3 benzinepompen enz. enz.
Dit bericht versturen we uit Karumba, wat wij eigenlijk het vernoemen niet waard vinden; het ligt aan de zee en bij een rivier, en zijn zoutwaterkrokodillen (die tot 7 meter lang kunnen worden en gevaarlijk zijn voor "de mensch". Verder STIKT het hier van de gepensioneerden die hier hun boeltje neerplantten voor een paar maanden en dagelijks met de boot de rivier opgaan om te hengelen, en dat dag na dag na dag na dag.... Wij gaan morgen weer door, 1 dagje tussen de hengelaars en dat is wel voldoende.

We kijken weer uit naar jullie reacties dus schroom niet.
Voor nu, veel lieve groetjes van ons uit Karumba, Queensland, Australie

Maandag 23 juni dag 354:
We zijn met de shuttelbus van de camping naar de stad gegaan. Cairns oogt als een rustig stadje. Campinggenoten vroegen zich al af waar iedereen was... We zijn een stukje gaan lopen langs de haven. Daar lag zowaar een nederlandse zeilboot, de Jade uit Lemmer. Even gekeken of er iemand thuis was, maar nee. Nog een beetje verder gelopen, winkeltjes bekeken, bakkie koffie en de krant doorgespit. We kwamen bij een duikwinkel. We hebben besloten niet te gaan duiken, maar daarvoor in de plaats kopen we goede snorkels en duikbrillen. We proberen nog wat af te dingen en jawel, $ 10 dollar eraf :) (gelukkig, het werkt hier toch ook!) We lopen nog bij een winkel binnen van een fotograaf, Ric. J. Steininger. Wat een prachtige natuurfoto's heeft die man gemaakt. Natuurlijk met ook een SUPERgoede camera. Ook de lijsten die hij gebruikt (soms gewoon schroothout) zijn prachtig. We doen hier even wat ideeen op. Leuk. 's middags, op zoek naar een polarisatiefilter voor de Canon stuitten we op een onderwatercamera. Echt leuk. Je kunt er 3 meter mee onder water en het apparaatjes is Shockproof tot 1,5 meter. Helemaal leuk. We zijn van plan om nog vaker te gaan duiken en dan niet alleen bij het great barrier reef, maar straks in Indonesie en Maleisie ook. We gaan even serieus onderzoek doen naar de mogelijkheden en onmogelijkheden van zo'n ding. Dit betekend natuurlijk ook even reviews lezen op internet. Uiteindelijk besluiten we hem te kopen. Zijn benieuwd naar de resultaten, maar we zullen jullie het zeker laten zien. Rond 16 uur vertrekken we met de gewone bus terug naar de camping. (de laatste shuttlebus ging om 15 uur).
Op de camping komen we Tom weer tegen en Mark en Ellen, degenen met wie we voetbal hebben gekeken. Bij Mark en Ellen doen we even een drankje wat uiteindelijk resulteerd in een “happy hour” met Engelsen, Nieuw Zeelanders en nog wat Amerikanen. Om 19uur bestellen we friet bij het restaurantje en rond 23 uur houden we het voor gezien. Erg gezellig maar erg ongezond zo'n verlengde happy hour. Kijken wat het morgen wordt.

Dinsdag 24 juni dag 355:
Gisteravond heeft er flink ingehakt. Ondanks dat we toch rond 7 uur wakker waren voelen we ons de hele dag brak (onze buurvrouw verbaasde zich er al over dat ze ons zo vroeg buiten zag (tja, bikkels he?!) We gaan vandaag richting Cape Tribulation in de Daintree. De Daintree is een regio 2 uur rijden van Cairns waar het regenwoud doorloopt tot aan het strand en dus de zee. Een van de weinige plekken in de wereld waar dit zo is. We gaan eerst nog boodschappen doen, dit neemt al 1,5 uur in beslag omdat we zo duf zijn. We gaan rond 12 uur echt op weg en we stoppen nog even voor een broodje, op een ander punt zijn ze aan het paragliden, dus kijken we hier nog even naar.
Onderweg zien we 2 cassowaries lopen, de gevaarlijke maar kleurige emu-variant van het regenwoud. Ze liepen zomaar de weg over (worden dan schijnbaar ook vaak platgereden) en zijn zo groot als een mens. Helaas waren ze al door de dichte begroeiing voor we dichtbij genoeg waren voor een foto.
Rond 16 uur komen we aan op de camping. We installeren ons en gaan nog even op het strand wandelen. Daar maken we onze eerste foto's met de onderwatercamera. Echt grappig. Als we terugkomen bij de camper zit er wat zand in de camera en dompelen we de camera in een glas water. De buurvrouw kijkt dit verbaasd aan. Later zei ze dat ze bijna schrok van wat we aan het doen waren. Grappig.
Tegen een 18 uur begint het weer te regenen (echt balen, is het net een paar dagen goed gegaan begint het weer). De partytent kunnen we niet opzetten omdat de ondergrond een mix van soort klei en grind is. We besluiten te koken en te eten in de camperskitchen. Meer mensen hebben dit idee gehad want het is hartstikke druk. We kletsen nog wat met de buren die in Rotterdam op een woonschip wonen en pas getrouwd zijn en nu op huwelijksreis. Om 22 uur houden we het voor gezien en rennen tussen de stortbuien terug naar de camper.

Woensdag 25 juni dag 356:
Heerlijk geslapen met de regen op het dak. Vandaag hebben we een snorkeltour geboekt voor morgen. We doen een dagje rustig aan, ordenen de camper een beetje, draaien een wasje, als het niet te hard regent gaan we nog even een wandelingetje doen. Rustig aan dus.

Donderdag 26 juni dag 357:
Vandaag op snorkeltocht. We werden om 8.15 uur bij de camping opgehaald en naar een verzamelplaats gebracht waar we onze wetsuits ophaalden. Daarna liepen we een eindje naar het strand waar een boot klaar lag om ons naar het Great Barrier Reef te brengen. Er stond een aardig windje en het was bewolkt. De schipper zei al dat het een ruig tochtje kon worden van ongeveer 25 minuten door de wind. En inderdaad, hoge golven, we voeren er als een gek overheen (dit boottochtje op zich had al een tourtje kunnen zijn:) ). Na bijna een half uur gingen we voor anker bij een strandje waar we onze wetsuits aantrokken (Stukken warmer dan gewone lycra stingersuits), onze eigen snorkels en duikbrillen op en hup, in het water met de camera. Na 45 min. snorkellen zijn we terug in de boot gegaan, even bijkomen van het zwemmen tegen de stoming. Die was nl. Zo sterk dat als je even niet opletten, je flink je best moest doen om in de buurt van de groep te blijven (de gids wees verschillende dingen aan, dook naar een krab en dat soort dingen). Na een half uurtje weer terug het water in voor de 2e sessie. Al met al een leuk avontuur, maar wij vonden de withsundays mooier. Daar was, ondanks de bewolking, het reef veel kleuriger en ook waren er veel meer soorten vissen. We zagen daar de prachtigste kleuren en flinke scholen met vissen. Dat was hier wat minder. Al met al een leuk tochtje geweest, met als bonus het 2x half uur varen. Tijdens de 2e sessie dacht ik, Irene, dat ik water in m'n oor had en dacht dit even op te lossen door te klaren. Wat toen al opviel is dat ik uit mijn linker oor een geluidje kon maken. Dit even aan Dick laten horen en die vond het ook een beetje vreemd. Bij de schipper navraag gedaan; die dacht aan een gescheurd trommelvlies ( :( het zal toch niet waar zijn??) Hij adviseerde er een dokter na te laten kijken. Eenmaal terug op de camping navraag gedaan. De dames daar adviseerden rechtstreeks naar het ziekenhuisin Mossman te gaan. Even gedouched, gegeten en toen op weg naar Mossman, op een uurtje rijden ongeveer. We meldden ons bij de acute hulp en na het invullen van een formulier (NL heeft een convenant met AUS voor medische basiskosten, waardoor we niets hoeven te betalen... goed geregeld!). Een verpleegkundige nam de anamnese af en keek vast in mijn oren. Zij zag idd. Dat het een “perforated eardrum” was. Er werden een 3e en een 1e jaars student medicijnen bijgehaald die ook nog even keken. Dit werd een langdurige sessie, omdat de 1ejaars niet precies wist waar ze moest kijken. Nog even uitgelegd door de verpleegkundige en de ouderejaars. (tja, er moet toch geoefend worden, dus laat maar kijken. De verpleegkundige moest een arts bellen en die zo, zo zei ze, w.s. Antibioticadruppels voorschrijven en dan zou het over een week of 2 wel weer geheeld moeten zijn (niet nat laten worden dus voorzichtig douchen en niet zwemmen). Uiteidenlijk kwam er een arts nog bij me langs, die vanuit de gang al opmerkte dat de studenten w.s. Mij ook al hadden gezien, omdat nu iedereen bij elkaar in z'n oren zat te kijken. De arts bevestigde dat mijn trommelvlies inderdaad gescheurd is en zei dat hij geen antibiotica zou voorschrijven en dat het gaatje (toch wel 2 speldeknopjes groot) over een week of 6 wel weer geheeld zou zijn. Om het zeker te weten zou ik t.z.t. Even langs een dokter moeten gaan voor een check. Beetje raar deze tegenstrijdige verhalen, maar ja, we betrekken internet maar in het geheel en aan de hand daarvan ga ik over een week of 3 of later de check wel laten doen. Verder is het belangrijk dat ik zorg dat mijn oor niet nat wordt. Geprobeerd te vragen of watjes dan voldoende zijn, maar dat vragen gaat nogal moeilijk als je niet precies weet wat watjes in het engels zijn.
Geprobeerd of “you know, kind of cotton stuff that looks like pfuffy clouds” en nog wat meer, totdat Dick ineens op het woord “cotton balls” komt. Ja, dat bedoel ik en nu snapt die beste man het ook. Gelukkig maar!
Er wordt dus voorlopig door Irene niet meer gesnorkeld of getest hoe de onderwatercamera het doet. Jammer maar helaas. Gelukkig niet echt pijn aan het oor, dus ik merk er niet zoveel van.
We gaan nog even boodschappen doen en naar een camping. Daar komen we rond een uur of 4 aan. Om half 6 kijken we de samenvatting van Turkije tegen Duitsand. We kletsen 's avonds nog met een nederlander en een paar duitsers en zo is er alweer een dag voorbij.

Vrijdag 27 juni dag 358:
Vanmorgen gewandeld bij de Mossman Gorge, een regenwoudgebied waar je lekker een eindje doorheen kunt wandelen. Het 1e gedeelte is heel druk. Er worden ook mensen gedropt die op tour zijn voor een dagje vanuit Cairns. Wij besluiten een langere route te lopen en daar is het rustig. Omdat Irene nu niet kan snorkellen en het weer nog niet echt optimaal is (redelijk koud, bewolkt en harde wind) zegt Dick liever het binnenland in te gaan. We bekijken de route nog eens en gaan na de Mossman Gorge op pad. We rijden weer een stuk door de heuvels, eten een broodje bij een uitzichtpunt en gaan dan door. In Mareeba gaan we op zoek naar een camping bij de Granite Gorge, een gebied waar je kunt wandelen en dus kunt kamperen. De camping is niet echt spectaculair maar hij ligt mooi en er zitten wallibi's. Ook kunnen we er een vuurtje stoken 's avonds. Als we wat hout gesprokkeld hebben hebben we alle 2 een flinke dip. We gaan even op bed liggen en tukken vervolgens voor 1,5 uur...
's avonds dus een vuurtje gestookt, potje gekookt en naar de sterren gekeken. Het Zuiderkruis is hier goed te zien (geleerd op de 3 daagse boottrip) en de melkweg. Op tijd naar bed, het wordt toch een beetje fris, lezen nog wat, dagboek bijwerken. Morgen weer een dag.

Zaterdag 28 juni dag 359:
Vanmorgen na het ontbijt een rondje Granite Gorge gehopt. Er lagen bij de camping hele grote granieten rotsen waar je overheen kon hoppen. Leuk om te doen, vooral na een prive-voedersessie met de wallibi's, waarvan er 1 een baby in de buidel (joey in the pouch) had. Daarna naar het dorp gereden om oordopjes te kopen. Het douchen met watjes alleen is geen succes. Ook nog even broodjes gekocht en bij de bieb de richtlijnen voor gescheurde trommelvliezen gecheckt. Klopt, niks aan doen, 6 weken de tijd geven (verdacht lang), en bij problemen (ontsteking o.i.d.) antibiotica die we toevallig bij ons hebben. Mooi zo.
We gaan vandaag de outback verder in. We proberen bij Georgetown te komen, dan hebben we er zo'n 300 km. Opzitten vandaag. Onderweg weer mooie uitzichten door de tablelands (waar we eerder ook doorheen zijn gereden) en daarna... echt outback. Leuk. Op wat roadtrains na en wat caravans ben je hier vaak alleen op de weg. Er zijn veel koeien langs de weg. Er is geen hekwerk of prikkeldraad, dus de beste beesten lopen ook hier gewoon los. We zien dan ook weer een paar doodgereden koeien langs de weg en 1 geval van “gespleten persoonlijkheid”. Goor om te zien maar een kalfje wat letterlijk in 2-en gereden (w.s. Door een roadtrain). Er was niet echt bloed te zien, dus waarschijnlijk heeft het beest niets meer geweten dan de klap. Zielig.
In Georgetown is langs de weg een camping en we komen erachter dat het dit weekend rodeo weekend is. Eindelijk maar dan toch. Morgenochtend zijn de professionals aan de beurt, dus gaan wij dan een kijkje nemen. Vanavond kijken of er voldoende sterren zijn die we kunnen fotograferen (oftewel, of de lucht onbewolkt is) ... we zullen het zien. Verder Heidy nog even bellen voor haar verjaardag en even bijkletsen.

Zondag 29 juni dag 360:
Het sterren fotograferen is niet echt gelukt, maar toch even met het thuisfront bij kunnen kletsen. Vanmorgen op tijd uit bed, de zon scheen en de lucht was strakblauw. Hehe, eindelijk. Na het ontbijt nog tips in ontvangst genomen van de buren en daarna is Irene nog even teruggegaan naar bed. Duizeligheid sloeg toe, w.s. Iets met het oor te maken, niet echt lekker, misselijkmakend. Dick had ondertussen een nachtje bijgeboekt op de camping. Rond 11 uur er weer uit en na een bakkie koffie was het een stuk beter. Opdirken ( :) ) en naar de Rodeo. En een cowboy's en cowgirls dat we hebben gezien.... net een film. Er werden verschillende onderdelen gedaan in een soort van competitie. De “rodeo's” gaan van dorp tot dorp in Queenland, zo werd ons verteld door de plaatselijke en enige politieagent die het dorp Georgetown rijk is. Er werden kalfjes gevangen met lasso's. Stierenrijden door de jeugd (de kleinste was denk ik een jaar of 6), snelrijden per paard om 3 olievaten heen, door de kids en dames. Al met al hartstikke leuk om te zien. Ook de jokers hadden hun taak wel om de kalfjes en stieren de ring uit te leiden. Soms werden zij door de stieren opgejaagd. Voor we het wisten stond er een briesend beest strak naar ons te kijken. Het moment dat we opzij stapten (liever geen ruzie met een kwaaie stier) was voor het publiek (verder geen toerist te bekennen) lachwekkend.
Na de lunch werd er nog een soort defile gedaan door ruiters die 1e in hun categorie waren. Er werd fier met een australische vlag gezwaaid, 1 minuut stilte gehouden voor iemand (even gemist voor wie), en daarna werd er door een plaatselijke beroemdheid het volkslied gezongen. Indrukwekkend allemaal.
Rond een uur of 3 hebben we het voor gezien gehouden. Het was warm, zeg maar heet. Zeker 30 graden.
Op de camping lekker in de schaduw wat eten en een bakkie koffie. Vanavond nog lezen, lekker buiten zitten en genieten van dit heerlijke weer (en de constant ruziende grey nomads die met hun mega-caravan “gelukkig” zitten te wezen door elkaar af te bekken, de tv. De hele dag aan te hebben en de airco zo hard aan hebben staan dat wij elkaar niet meer kunnen verstaan). Morgen gaan we weer verder het achterland in.