We zakken door (ehm, Af....)

Hallo allemaal,
Hier de laatste berichtgeving van onze belevenissen van afgelopen week.
Veel leesplezier en tot de volgende keer weer!!!!

Liefs, Dick en Irene

Zondag 27 juli dag 388:
Vandaag hebben we in de stad weer een bericht op de website geplaatst, hebben boodschapen gedaan voor de komende dagen in de nationale parken en zijn op de computer wat aan het aanklooien geweest met onze foto's. Zo is er alweer een dag voorbij. We hebben vanmiddag de partytent vast opgebroken, omdat die anders morgenochtend nat is.
Rustig dagje, rustig avondje. Komende dagen meer actief, sightseeing, wandelen etc.

Maandag 28 juli dag 389:
Na het ontbijt richting Nothern Territory Wildlife Park gereden. Hier zijn de dieren en hun leefomgevingen te zien die hier in deze staat voorkomen. Het park is mooi aangelegd, je kan er lekker zo'n 5 km lopen, maar er is ook een shuttlebusje wat je rond kan rijden. Wij hebben gelopen. De omgeving geeft genoeg schaduw zodat je niet steeds in de volle zon loopt, en zo is het met 32 graden nog goed te doen. We zien een aquarium met roggen, schildpadden, een zoutwaterkrokodil (dat is de voor mensen gevaarlijke soort die zo'n 7 meter lang kan worden; een zoetwaterkrokodil is kleiner en valt geen mensen aan). Ook was een roofvogelshowtje waar je de dieren echt van heel dicht bij kon zien. Natuurlijk waren er ook hier weer veel volieres en terrariums met vogels en reptielen en er was een nachtdierenverblijf waar we de flying fox (Een soort van vleermuisachtig beest) hebben gezien van heel dichtbij. Ook was er nog een half uur durende docu-film te zien over hoe de zoutwaterkrokodillen zich verspreiden over o.a. Het Kakadu National Park, hoe ze gevolgd worden door de rangers etc. Heel interessant om te zien als voorproefje op “het echte werk”. Weer een dagje met veel mooie foto's, weer leuk na ruim een week vakantie vieren.
We zijn zeker een uur of 5 in het Wildlife Park geweest en daarna zijn we doorgereden naar Litchfield National Park. We konden niet op de bushcamp-site staan, die was vol, dus zijn we doorgereden naar een kleine camping. Morgen gaan we terug over dezelfde weg als we vandaag zijn gekomen, stoppen af en toe om het een en ander te bekijken en rijden dan naar Kakadu National Park, daar waar we dichter bij de gevaarlijke zoutwaterkrokodil kunnen komen.... spannend!!!!!

Dinsdag 29 juli dag 390:
Na ons nachtje op de camping zijn we vertrokken naar de 1e bezichtiging voor ons in Litchfield; de Wangi Falls. Dit zijn 2 watervallen waar je omheen kunt lopen in ongeveer een uur en daarna een verfrissende duik nemen in het meertje. Dan rijst de vraag: krokodillen????? Ja, die zitten er, zoutwaterkrokodillen, maar gelukkig niet toen wij er waren. De rangers bekijken iedere dag op verschillende plaatsen of er krokodillen zijn gearriveerd (dat ze er gisteren niet waren wil niet zeggen dat ze er vandaag niet zijn, kijkend naar de snelheid waarmee ze zich voortbewegen). In de “plungepools” worden vallen neergezet en in de buurt van de vallen worden piepschuim-ballen in het water gelegd. Op een of andere manier hebben deze ballen een voor krokodillen aantrekkelijke uitwerking en gaan ze (als ze er zitten) erin bijten. Er lagen bij deze watervallen gelukkig 2 intakte ballen in het water. Na de wandeling was de duik heerlijk verfrissend. We hebben de onderwatercamera natuurlijk weer meegenomen. Niet dat er veel te zien was onderwater, maar we hebben hem niet voor niks gekocht :). Irene's ook gaat ook weer beter. Ze kan hem ploppen dus dan zou het een eind goed moeten zijn...
Na de Wangifalls zijn we richitng de Florence Falls gereden. We hebben de nacht op de camping gestaan. Er was een koude douche en toiletten maar verder geen licht of iets dergelijks. We konden een vuurtje stoken 's avonds en dat hebben we dus gedaan. Even leek het er op dat de apollo weer een mankementje had (1 gaspit deed het niet), maar gelukkig hebben we dit zelf op weten te lossen.
In bed nog wat lezen en in slaap vallen in de stilte. Heerlijk.

Woensdag 30 juli dag 391:
Na the ontbijt de Florence Falls gaan bekijken. Een kleine 135 traptreden afdalen en daar was het dan. Het meertje was kleiner en zo was je dus dichter bij de watervallen. Deze verfrissende ochtendduiken zijn heerlijk kunnen we wel zeggen, ook al was het druk met andere mensen (hele tourbussen worden er losgelaten en zo maken we kennis met een 18-jarig rijbewijsloze Oosterhoutse (N-Br) toerist. Die brabanders, ze zitten ook overal!!
Op de weg terug naar de parkeerplaats zien we nog een rock-wallibie zitten te smikkelen van iets langs de kant, leuk zo in het wild. We gaan door naar naar Burley Rockhole. Hier is een soort van watervalletje dat door verschillende poeltjes loopt. Ook hier weer een drukte van belang, maar gezellig. Weer lekker even in het water gezeten en toen naar de Termite Mounds. Dit zijn termietenheuvels zoals we ze al eerder hebben gezien (op weg van Cairns naar Alice Springs), maar dan HELE GROTE... Er staan er ook heel veel bij elkaar en daarom is het een bezienswaardigheid. Natuurlijk een foto schieten en daarna gaan we richitng Kakadu National Park.
We slaan de jumpende crocs over (verschillende bootjes varen uit om met een stuk kip of ander vlees aan de boot de krokodillen zover te krijgen (wat ook lukt natuurlijk) dat ze 2 meter of meer uit het water springen om het stuk vlees te pakken te krijgen. Wij besluiten door te rijden naar Jabiru, een klein plaatsje zo ongeveer halverwege Kakadu om daar onze partytent op te slaan en vandaaruit de omgeving te verkennen. We nemen een verfrissend biertje als rond 18 uur alles geregeld is. Zo, we zijn weer geinstalleerd.....

Donderdag 31 juli dag 392:
Na het ontbijt richting het visitors centr gegaan voor wat informatie en daarna door naar Nourlangie, een van de vele plaatsen in het park waar Aborigenal-Rock Art te zien is (en dan hebben we het niet over een variant op Rockmuziek, maar over wandtekeningen!!).
De tekeningen zijn te vinden op schaduwrijke plaatsen waar de aborigenals samenkwamen als de temperaturen in het droge seizoen (zoals nu) te hoog waren om lekker een wandelingetje te maken (wat wij wel doen: bikkels!!!)
Er er is een mooie wandeling van 1 uur ofzo gemaakt en er zijn mooie tekeningen te zien. De aborigenals gebruikten vroeger de tekeningen om belangrijke gebeurtenissen vast te leggen, om aan andere stammen iets duidelijk te maken (ze hadden geen geschreven taal en de talen van de verschillende stammen onderling kwamen ook niet overeen, vandaar de tekeningen). De tekeningen zijn tussen de 20.000 jaar oud en de laatsen zijn gemaakt in de jaren '60.
De afbeeldingen zijn soms simpel en soms heel gedetailleerd. Mensen worden als bijna kinderlijke poppetjes weergegeven. Van dieren daarentegen word soms de hele anatomie geschildert x-ray painting; je ziet het skelet van het dier, de buidel waar de joey in zit en de baarmoeder waaruit het dier geboren wordt.
De kleuren die gebruikt worden in de tekeningen zijn meestal, zwart, wit, rood en oker.
Het was heel warm vandaag, zo'n 35 graden. Rond 14 uur besloten we terug te gaan naar de camping. Eerst even afkoelen bij de camper, daarna lekker even dippen in het zwembad. Daar knapt een mens van op!

Nu we zo'n tijd in aborigenalland zijn (In de Northern Territory wonen de meeste aborigenals) zijn ons een paar dingen opgevallen en hebben we opvallende zaken gehoord of gelezen in de krant of gezien:
Het valt op dat we op plaatsen die voor de aborigenals zo belangrijk zijn haast geen aborigenals zien. Toen we bij Ayers Rock en de Olga's waren hebben we geen 1 aborigenal gezien. In Litchfield hebben we geen 1 aborigenal gezien en in Kakadu in 2 dagen 5.
De winkeltjes waar aborigenal-art verkocht wordt worden gerund door blanke mensen, geen aborigenal te zien. De kunst die je er kunt kopen is stervens duur. Wij vragen ons af hoeveel er naar de kunstenaar zelf gaat. We zagen gisteren een tekening (anatomie van 2 kangaroe’s) op een vel van ongeveer 70x70 cm en dat moest $ 3200 kosten. Andere dure tekeningen waren al verkocht. Toch zien we hier geen aborigenals in nette kleding, op goede schoenen en in een BMW of Hummer rijden. Opvallend!
In het nieuws was afgelopen week dat blanke verkopers van aborigenal-art de mensen op een perceel zouden hebben opgesloten (huis en tuin met een hek erom heen) om de mensen zo te dwingen kunst te maken. De eigenaar ontkende dit natuurlijk ten stelligste.
Zoals we al eerder zeiden zijn in Darwin zelf, Katherine, Alice Springs en Tennant Creek veel aborigenals te vinden. Ze schijnen het liefst te wonen in steden waar een rivier doorheen loopt. De rivier staat de helft van het jaar droog (droge seizoen), maar ze zitten er graag met zijn allen.
Toen we afgelopen week in Darwin op straat liepen zat er een aborigenal-man met zijn gitaar op de stoep. Een anderen aborigenal-man lag ervoor. Opeens kwam er een aborigenal-vrouw aan die begon te schelden tegen de man die op de grond lag en sloeg hem tegen zijn hoofd. Om e.e.a. kracht bij te zetten liep ze naar een vuilnisbak, pakte er een leeg drinkensflesje uit en begon hem daarmee te slaan op zijn hoofd. Wat moet je dan doen he????
Verder hebben we nog verhalen gehoord van andere touristen: Er worden regelmatig aborigenals aangereden langs de kant van de weg. Omdat de temperatuur in de buurt van Alice Springs nogal kan dalen 'snachts gaan ze langs de kant van de weg of er zelfs op liggen omdat het asfalt warm blijft 's nachts. Ook hebben we gehoord dat een aborigenal-vrouw met een paar kinderen in de buurt van Alice Springs aan mensen vraagt om gesleept te worden. Als mensen vragen wat het probleem is, dan zegt ze heel kortaf: “gewoon slepen, verder niet”. Dit was meerdere malen voorgekomen. 1 man was toch zo eigenwijs en keek onder de motorkap van de vrouw>> bleek er helemaal geen motor in te liggen. Toch heeft ze het meermalen voor elkaar gekregen om zo van de ene kant van de Northern Territory naar de andere kant gesleept te worden om familie te bezoeken.
Dan blijft nog het punt dat veel aborigenals de hele dag maar rondhangen, stinken, hele vieze kleding aan hebben, toch in auto's rijden en lekker boodschappen kunnen gaan doen bij de woolworths. Het schijnt dat ze veel geld krijgen van de regering, in ieder geval genoeg om in een auto te kunnen rijden en niet te hoeven werken. Veel aborigenals drinken zich helemaal klem als het aan hun zou liggen. In sommige plaatsen mag helemaal geen alcohol verkocht worden aan aborigenals, in andere plaatsen maar een bepaalde hoeveelheid en na een bepaald tijdstip op de dag. Ook het snuiven van benzine is IN, maar op bepaalde plaatsen wordt Opal benzine verkocht, daar is het bestanddeel wat zo lekker is om te snuiven uit gehaald.
In Europa zijn aborigenals bekend geworden mede om de film “The Rabbit Fence”. Dit gaat over de Stolen Generation. Blanken hebben kinderen weggehaald bij families en ze ondergebracht bij blanke gezinnen. Als je alleen de film bekijkt, dan weet je niet precies waarom, maar lijkt het een hele slechte zaak van de blanken. Volgens Australiers is het gebeurd omdat de aborigenals de kinderen verwaarloosden en misbruikten. Wat de waarheid precies is, daar zijn we niet achter, maar de film The Rabbit Fence is zeker de moeite van het bekijken waard. Een rapport van een speciale commissie heeft ertoe geleidt dat de regering “Sorry Day” heeft ingevoerd ter herinnering aan de dingen die zijn gebeurd. Met Sorry Day is een tegemoetkoming van 63 miljoen Dollar aan de aborigenals vrijgemaakt. De meeste Australiers die wij tegenkomen zijn het helemaal niet eens met Sorry Day omdat ze denken dat het weghalen van de kinderen bij gezinnen waar ze misbruikt en verwaarloosd waren een goede zaak was. Wat de waarheid is??? Wij kunnen het niet zeggen.

Sommige dingen echt gezien, sommige dingen gehoord of gelezen. Wat er helemaal van waar is weten wek niet.. maar het zijn voor ons opvallende zaken...

Vrijdag 1 augustus dag 393:
Vandaag rustig opgestart en na een wasje doen, camper opruimen en middageten zijn we rond 14 uur vertrokken naar Ubirr, in het noorden van Kakadu. Daar hebben we een boottripje geboekt. We gaan met de boot op de East Alligator River en spotten al snel de eerste crocs. Gelukkig zijn ze geen 7 meter lang, maar we hebben wel mooie foto's kunnen maken. Een eindje verderop gaan we aan land in Arnhemland. Dit is een gedeelte van de Top End (zo wordt het noorden hier genoemd) waar maar een paar tourtjes naartoe gaan en die zijn gelijk heel duur. Zo hebben we toch nog even voet aan wal gezet.
Bij Arnhemland zijn de Nederlanders de 1e europeanen die Australie ontdekt hebben, nog voor Captain Cook rond 1770 de oostkust ontdekte. Dirk Hartog heeft de westkust ontdekt en Abel Tasman heeft Tasmanie ontdekt.
De bewijzen van de nederlanders in Arnemland zijn terug te vinden in de rotsschilderingen die er te vinden zijn; er staan dus Nederlanders op afgebeeld.....
De gidsen en schippers op het toertje (2 boten) zijn Aborigenals. Onderweg vertellen ze over hoe ze planten en bomen gebruiken voor medicinale werking, als straf voor kinderen (met 1 bepaald stofje kunnen ze de lippen van kinderen die bijvoorbeeld vloeken of onrespectvol zijn naar ouderen laten zwellen en dit zorgt er voor dat ze het voorlopig even niet meer doen. Ook wordt uitgelegd hoe verschillende speren gebruikt worden bij het jagen en nog wat andere gebruiksvoorwerpen. De aborigenals weten heel wat af van de natuur en maken er gebruik van (vroeger natuurlijk veel meer dan nu, maar toch...)
Na bijna 2 uur zijn we terug aan wal en rijden we terug naar de camping. Het is weer een warme dag geweest, van de namiddagse wandeling komt niks meer. Ook waren er veel vliegen vandaag. Het zijn er zoveel dat je er bijna gek van wordt. Overal en heel de tijd gezoem. We hebben nog net ons vliegennetje niet opgezet. Op de camping het dagboek bijwerken, foto's uitzoeken om weer een bericht op de site te kunnen zetten...


Houdoe weer!!!