relaxen in Kathmandu, maar tijd om verder te gaan.
Door: dick en irene
Blijf op de hoogte en volg Dick en Irene
19 Oktober 2007 | Nepal, Kathmandu
Maandag 14-10 dag 101:
Gisteravond nog lekker gegeten bij een mexicaan (gratis cocktail bij je hoofdgerecht en tot 19 uur 2e gratis!!!) en op zoek naar een massage. En, die hebben we gevonden. Ik kan wel zeggen (en ik ben ervaren) de beste massage die ik ooit heb gehad (geldt ook voor Dikck.
Daarbij waren het ook nog hele vriendelijke en grappige nepalezen, dus dat is ook nooit weg.
Slaperig nog een afzakkertje genomen, maar de luikjes dreigden dicht te vallen, dus maar naar de kamer terug. Douchen, proberen het laatste nieuws op BBC te kijken (proberen!!!) en dan gauw gaan tukken. Heerlijk.
Vanmorgen “op tijd” (ahum, 8.30 uur!) uit bed. Eerst een ontbijtje en toen richting General Post Office en het Foreign Post Office. De laatste om ons pakketje met souvernirs op te gaan sturen. (De rikshaw-rijder wilde ons oplichten met zijn 1e prijs voor het ritje > 250 Rupee < We bedankten vriendelijk en na wat heen en weer gedoe wilde hij voor 50 Rupee wel rijden. De trip met Riskhaw verliep ruw en bobbelig, Daar aangekomen was het een drukte van belang met... papieren invullen. Daarna het pakket wegen (doen we lucht- of zeepost?), vervolgens de inhoud van de doos laten controleren (de doos hadden we gisteren bij gebrek aan beter voor zo'n 10 eurocent van een plaatselijke ondernemer gekocht).
We hadden al geoefend met het strategisch en breukvrij inpakken van de spullen, dus dat was goed.
Toen wij de doos dichthadden getaped (rondom, tape tape en nog eens tape) vertelde de postmeneer dat er nog een bedrag van 930 RB (zo'n 10 euro) bijkwam voor het jawel, inpakken van de spullen. Hadden wij dat niet net gedaan???? Nee, dat moet schijnbaar anders...
Naar een andere hoek gewezen. Daar zaten 2 dames en een meneer de pakketten in te pakken. Het werd zorgvuldig gedaan met een op maat gescheurd stuk katoen/linnen. Inpakken, vastnaaien van de randen. Toen werden we gesommeerd het adres en de afzender erop te schrijven met watervaste stift waarna het pakket in handen viel van een andere meneer die met was/wax de naden van het doek verzegelden.
Inmiddels hadden we toch onze bedenkingen bij de kosten van het “inpakken”. 10 euro, bovenop de verzendkosten. Een andere jongen met een kleinere doos moest 395 RB betalen. “gaat het dan per kilo?” “Yes sir, per kilo....
Toen het pakket opnieuw gewogen werd (natuurlijk zwaarder door de stof, garen en wax!!!) bleek dat de verzendkosten per luchtpost lager uitvielen dan van te voren verteld. Scheelde net zovel als we voor de afhandelingskosten moeten betalen. “Dat is eerlijk, hahahha” bootje komt om zijn loontje. Iedereen doet maar een dotje daar moet ik zeggen, maar goed. We hopen dat het pakket over zo'n 3 weken in Nederland aankomt.
Toen op naar het General Post Office (GPO) waar we gingen kijken of ons pakketje met schoenenspul van TEVA al was aangekomen. De rikshaw-rijder had op ons gewacht en bracht ons de 100 meter verderop. Eenmaal binnen bij het GPO en 1x vragen verder werden we achter de goed beveiligde balies gedirigeerd (konden gewoon heen en weer lopen en doen) en wezen mensen ons weer verder. 2 westerlingen achter de balie?? Die gaan naar het Post Restante hok. Ik moet zeggen; en rommeltje was het er zeker. 1 bakje met Poste Restante spullen voor Italianen, Amerikanen, Fransen en weet ik nog al niet meer maar.... helaas, geen (gele) envelop voor Dick en Irene vanuit Nederland. Jammer!!!
We gaan het woensdag nog een keer proberen, dan zijn er 10 dagen voorbij en zou het er moeten zijn.
Daarbij staat op de planning dat we de 18e of de 19e vertrekken uit Kathmandu voor onze 2 daagse rafting-experience met daarna het bezoek aan het Chitwanpark. Dat zou betekenen dat we niet meer terugkomen in Kathmandu. We'll keep our fingers crossed!!!
Na het postkantooravontuur door de rikshaw-rijder teruggebracht naar het hotel. We hebben onze rugzakken opgehaald bij het atelier waar er vlaggen van Hongkong, Tibet, Nepal en (alvast) voor India op zijn genaaid. Niet allemaal helemaal recht, maar goed. Vast is vast. Ook de was opgehaald bij “onze” laundry-service.
Daarna lekker een bakkie koffie bij New Orleans waar we gratis kunnen internetten met de laptop onder het genot van een bakske leut.
Verder vanmiddag nog maar een keer (nu kan het nog) een belgisch frietjes oorlog en frietje speciaal gegeten, wat weer overheerlijk smaakte. Daarna op boekenjacht, maar het was niet echt spectaculair veel moet ik zeggen. Na veel wikken en wegen toch alle 2 een boek weten te kopen!
Weer druk druk druk.
Vanavond hebben we bij een “Italiaan” gegeten. Dit op aanraden van een stelletje fransen die er iedere avond eten (hebben een tweede huis in Katmandu, en verblijven hier zeel regelmatig) Het viel eigenlijk behoorlijk tegen moeten we zeggen. In een niet Italiaans restaurant hebben we ze zeker beter op.
Conclusie: Fransen hebben geen smaak (Ohhhhhh).
Na het eten terug naar het hotel, beetje Animal planet kijken en dit nu typen.
Na de voorzichtige “conclusies” van eergisteren over het 100 dagen weg zijn hebben we vandaag nog besloten dat:
het helemaal niet meevalt om iedere dag niet alleen te bedenken WAT je gaat eten, maar ook WAAR en WANNEER;
Geen andere huishoudelijke taken meer te doen zoals iedere keer je was uithanden te geven;
We de Hornbach en de Gamma echt missen;
Of je wil gaan raften, hoeveel dagen en waar;
Of je naar het Chitwanpark wilt of niet en bij welke van de 100-den travelagency's je dit dan moet boeken;
Nou, van dat soort dingen allemaal.
Je ziet, het valt niet mee, maar goed, we houden vol. Wie A zegt moet ook B zeggen. Daarbij komt het een beetje raar over om na een maand of 3 alweer voet op Nederlandse bodem te zetten. Wat zal BEA zeggen als we met hangende pootjes terugkomen na onze zorgvuldig geplande emigratie naar “Hostel All Seasons in St Petersburg” (zeker even het googelen waard).
Genoeg onzin. Morgen in de rij voor het Indiaase consulaat en hopelijk 's middags terug om paspoort met visum erin op te gaan halen.
Dinsdag 16-10 dag 102:
Visumdag. Rond 8 uur uit bed. Om 8.45 uur zijn we bij de Indiaase Ambassade en kunnen we in de rij wachtenden. Onder een bakkie koffie klinkt ineens een kei kei kei harde knal. Geen seconde denken, tas pakken en naar buiten (het leek wel een ontploffende bom). Meer mensen volgden, maar daarna was het weer helemaal stil. Raar, wat een knal. Sommigen zeiden “onweer”, maar omdat het in nederland ook weleens onweerd weet je hoe dat klinkt. Nou goed, de rust wedergekeerd.
Beetje kletsen met een Israelische van rond de 50 jaar die niet snapt dat iedereen een visum voor 6 maanden krijgt en de Israeliers er een van 1 maand. Nou mevrouw, gezien het gedrag van de Israelische jongeren die na hun diensttijd voor een jaar of 1,5 op wereldreis vertrekken (heeeel veel kabaal, nog meer drinken en blowen en op zijn tijd de boel verruineren) kunnen wij wel een beetje begrijpen waarom. Daarbij, verteld een notoire Indiaganger, zijn ze nog eens volstrekt onbeleefd tegen de India-ers, dus.......
Rond 9.30 uur in de rij en om 9.45 uur zijn we binnen na het invullen van het gastenboek (wie ben je en wat komt je doen...) In de rij dan maar.
Uiteindelijk hebben we rond 12 uur ons aanvraagformulier en paspoort ingeleverd en mogen we om 15.30 uur terugkomen om het paspoort met visum op te komen halen.
Beetje rondgehobbeld in shoppies (nieuwe leesboeken gekocht), wat drinken hier en daar. Om 16 uur staat “onze” rikshawrijder te wachten om ons opnieuw naar de ambassade te brengen en weer terug.
Na een bakkie koffie met de rikshawrijder en een half uurtje in de rij hebben we onze paspoorten weer in ons bezit. De “chauffeur” brengt ons eerst naar de Greenline. Dit is het bedrijf voor de toeristenbussen richting Chitwan en Pokhara. We hebben (mede door het slechte en koude weer) besloten om niet te gaan raften (en 's nachts in een tent te slapen) maar ons Chitwanbezoek zelf te regelen. We kunnen de bus echter pas de 20e nemen, maar goed, dat is geen probleem. Irene is inmiddels behoorlijk verkouden geworden, dus een paar daagjes de luxe van onze fijne hotelkamer vinden we niet erg.
's avonds gaan we op een “nieuwe” plaats eten. Het is er erg lekker en we ontmoeten er nederlanders die we ook al in de rij bij de ambassade hebben gezien. Gezellig een beetje beppen en de reisplannen doornemen. Bij terugkomst in het hotel zitten er op het dakterras 2 bulgaren met wie we nog een eindje hebben zitten buurten.
Woensdag 17-10 dag 103:
Heerlijk ontbijtje op, was weggebracht, beetje rondgehobbeld, ge-internet, een potje ge-1000-zend, een middagdutje (nog steeds verkouden en een beetje koortsig) en 's avonds eten, bandje kijken/luisteren op een terras! Meer is er niet over te vertellen eigenlijk.
Donderdag 18-10 dag 104:
Weer een heel rustig dagje eigenlijk.
Tegen de berichten van het postkantoor in, bleek dat het postkantoor ivm een festival (Daishan) al vandaag gesloten is, en niet pas morgen (en dat voor 7-8 dagen). Dit zorgt ervoor dat we niet meer in de gelegen heid zijn om het schoenenspul van TEVA op te gaan halen. BALEN!!!!!!
Na wat heen en weer gemail wil TEVA het spulletje wel nog een keer opsturen, dit keer naar zus Heidy, die het door zal sturen naar Delhi. (hopen dat dit wel lukt!!!)
Vanmiddag op pad geweest voor schoenen en sokken voor Irene. Omdat in India Malaria en Denque heerst (Malariamuggen zijn actief na zonsondergang, Muggen die Denque overbrengen waarvan je verlammingsverschijnselen kunt krijgen de hele dag) zorgen ervoor dat je het beste de hele dag met beschermde kleding en anti-mug kunt rondlopen. Om nou niet de hele tijd in india op mijn zware bergschoenen te moeten lopen, leek me dit de oplossing.
Maar.... maar 42 is hier ook een groot probleem, ook voor “echte” levi's of Converse-gympies.
Na wat passen en meten toch gelukt. We hebben de prijs voor de schoenen weten te halveren (met dank aan een nepalees die dezelfde schoenen kocht) en betaalden toen uiteindelijk 50 RS meer dan de nepalees (600 is beter dan 1250 RS). Toen nog sokjes gekocht en klaar is kees.
Terug naar het hotel, de schone was opgehaald en op naar de avondmaaltijd.
Nog 1 dag in Kathmandu, dan door naar het Chitwanpark. We weten niet hoe lang we daar zullen blijven. Als we weer in de “bewoonde wereld” zijn zullen we onze belevenissen weer op de website zetten.
Het is heel leuk de reacties van jullie allemaal te lezen op de site. Inmiddels loopt het bezoekersaantal al tegen de 33000, echt leuk om te zien.
Daarbij krijgen we meer en meer reacties van medereizigers die we eerder tegen zijn gekomen.Sommigen achtervolgen wij, anderen komen ons na. Grappig.
Dit was het weer even voor nu.
Veel groetjes vanuit een inmiddels weer behaaglijk warm (25 graden) Kathmandu;
Veel liefs, Dick en Irene
Gisteravond nog lekker gegeten bij een mexicaan (gratis cocktail bij je hoofdgerecht en tot 19 uur 2e gratis!!!) en op zoek naar een massage. En, die hebben we gevonden. Ik kan wel zeggen (en ik ben ervaren) de beste massage die ik ooit heb gehad (geldt ook voor Dikck.
Daarbij waren het ook nog hele vriendelijke en grappige nepalezen, dus dat is ook nooit weg.
Slaperig nog een afzakkertje genomen, maar de luikjes dreigden dicht te vallen, dus maar naar de kamer terug. Douchen, proberen het laatste nieuws op BBC te kijken (proberen!!!) en dan gauw gaan tukken. Heerlijk.
Vanmorgen “op tijd” (ahum, 8.30 uur!) uit bed. Eerst een ontbijtje en toen richting General Post Office en het Foreign Post Office. De laatste om ons pakketje met souvernirs op te gaan sturen. (De rikshaw-rijder wilde ons oplichten met zijn 1e prijs voor het ritje > 250 Rupee < We bedankten vriendelijk en na wat heen en weer gedoe wilde hij voor 50 Rupee wel rijden. De trip met Riskhaw verliep ruw en bobbelig, Daar aangekomen was het een drukte van belang met... papieren invullen. Daarna het pakket wegen (doen we lucht- of zeepost?), vervolgens de inhoud van de doos laten controleren (de doos hadden we gisteren bij gebrek aan beter voor zo'n 10 eurocent van een plaatselijke ondernemer gekocht).
We hadden al geoefend met het strategisch en breukvrij inpakken van de spullen, dus dat was goed.
Toen wij de doos dichthadden getaped (rondom, tape tape en nog eens tape) vertelde de postmeneer dat er nog een bedrag van 930 RB (zo'n 10 euro) bijkwam voor het jawel, inpakken van de spullen. Hadden wij dat niet net gedaan???? Nee, dat moet schijnbaar anders...
Naar een andere hoek gewezen. Daar zaten 2 dames en een meneer de pakketten in te pakken. Het werd zorgvuldig gedaan met een op maat gescheurd stuk katoen/linnen. Inpakken, vastnaaien van de randen. Toen werden we gesommeerd het adres en de afzender erop te schrijven met watervaste stift waarna het pakket in handen viel van een andere meneer die met was/wax de naden van het doek verzegelden.
Inmiddels hadden we toch onze bedenkingen bij de kosten van het “inpakken”. 10 euro, bovenop de verzendkosten. Een andere jongen met een kleinere doos moest 395 RB betalen. “gaat het dan per kilo?” “Yes sir, per kilo....
Toen het pakket opnieuw gewogen werd (natuurlijk zwaarder door de stof, garen en wax!!!) bleek dat de verzendkosten per luchtpost lager uitvielen dan van te voren verteld. Scheelde net zovel als we voor de afhandelingskosten moeten betalen. “Dat is eerlijk, hahahha” bootje komt om zijn loontje. Iedereen doet maar een dotje daar moet ik zeggen, maar goed. We hopen dat het pakket over zo'n 3 weken in Nederland aankomt.
Toen op naar het General Post Office (GPO) waar we gingen kijken of ons pakketje met schoenenspul van TEVA al was aangekomen. De rikshaw-rijder had op ons gewacht en bracht ons de 100 meter verderop. Eenmaal binnen bij het GPO en 1x vragen verder werden we achter de goed beveiligde balies gedirigeerd (konden gewoon heen en weer lopen en doen) en wezen mensen ons weer verder. 2 westerlingen achter de balie?? Die gaan naar het Post Restante hok. Ik moet zeggen; en rommeltje was het er zeker. 1 bakje met Poste Restante spullen voor Italianen, Amerikanen, Fransen en weet ik nog al niet meer maar.... helaas, geen (gele) envelop voor Dick en Irene vanuit Nederland. Jammer!!!
We gaan het woensdag nog een keer proberen, dan zijn er 10 dagen voorbij en zou het er moeten zijn.
Daarbij staat op de planning dat we de 18e of de 19e vertrekken uit Kathmandu voor onze 2 daagse rafting-experience met daarna het bezoek aan het Chitwanpark. Dat zou betekenen dat we niet meer terugkomen in Kathmandu. We'll keep our fingers crossed!!!
Na het postkantooravontuur door de rikshaw-rijder teruggebracht naar het hotel. We hebben onze rugzakken opgehaald bij het atelier waar er vlaggen van Hongkong, Tibet, Nepal en (alvast) voor India op zijn genaaid. Niet allemaal helemaal recht, maar goed. Vast is vast. Ook de was opgehaald bij “onze” laundry-service.
Daarna lekker een bakkie koffie bij New Orleans waar we gratis kunnen internetten met de laptop onder het genot van een bakske leut.
Verder vanmiddag nog maar een keer (nu kan het nog) een belgisch frietjes oorlog en frietje speciaal gegeten, wat weer overheerlijk smaakte. Daarna op boekenjacht, maar het was niet echt spectaculair veel moet ik zeggen. Na veel wikken en wegen toch alle 2 een boek weten te kopen!
Weer druk druk druk.
Vanavond hebben we bij een “Italiaan” gegeten. Dit op aanraden van een stelletje fransen die er iedere avond eten (hebben een tweede huis in Katmandu, en verblijven hier zeel regelmatig) Het viel eigenlijk behoorlijk tegen moeten we zeggen. In een niet Italiaans restaurant hebben we ze zeker beter op.
Conclusie: Fransen hebben geen smaak (Ohhhhhh).
Na het eten terug naar het hotel, beetje Animal planet kijken en dit nu typen.
Na de voorzichtige “conclusies” van eergisteren over het 100 dagen weg zijn hebben we vandaag nog besloten dat:
het helemaal niet meevalt om iedere dag niet alleen te bedenken WAT je gaat eten, maar ook WAAR en WANNEER;
Geen andere huishoudelijke taken meer te doen zoals iedere keer je was uithanden te geven;
We de Hornbach en de Gamma echt missen;
Of je wil gaan raften, hoeveel dagen en waar;
Of je naar het Chitwanpark wilt of niet en bij welke van de 100-den travelagency's je dit dan moet boeken;
Nou, van dat soort dingen allemaal.
Je ziet, het valt niet mee, maar goed, we houden vol. Wie A zegt moet ook B zeggen. Daarbij komt het een beetje raar over om na een maand of 3 alweer voet op Nederlandse bodem te zetten. Wat zal BEA zeggen als we met hangende pootjes terugkomen na onze zorgvuldig geplande emigratie naar “Hostel All Seasons in St Petersburg” (zeker even het googelen waard).
Genoeg onzin. Morgen in de rij voor het Indiaase consulaat en hopelijk 's middags terug om paspoort met visum erin op te gaan halen.
Dinsdag 16-10 dag 102:
Visumdag. Rond 8 uur uit bed. Om 8.45 uur zijn we bij de Indiaase Ambassade en kunnen we in de rij wachtenden. Onder een bakkie koffie klinkt ineens een kei kei kei harde knal. Geen seconde denken, tas pakken en naar buiten (het leek wel een ontploffende bom). Meer mensen volgden, maar daarna was het weer helemaal stil. Raar, wat een knal. Sommigen zeiden “onweer”, maar omdat het in nederland ook weleens onweerd weet je hoe dat klinkt. Nou goed, de rust wedergekeerd.
Beetje kletsen met een Israelische van rond de 50 jaar die niet snapt dat iedereen een visum voor 6 maanden krijgt en de Israeliers er een van 1 maand. Nou mevrouw, gezien het gedrag van de Israelische jongeren die na hun diensttijd voor een jaar of 1,5 op wereldreis vertrekken (heeeel veel kabaal, nog meer drinken en blowen en op zijn tijd de boel verruineren) kunnen wij wel een beetje begrijpen waarom. Daarbij, verteld een notoire Indiaganger, zijn ze nog eens volstrekt onbeleefd tegen de India-ers, dus.......
Rond 9.30 uur in de rij en om 9.45 uur zijn we binnen na het invullen van het gastenboek (wie ben je en wat komt je doen...) In de rij dan maar.
Uiteindelijk hebben we rond 12 uur ons aanvraagformulier en paspoort ingeleverd en mogen we om 15.30 uur terugkomen om het paspoort met visum op te komen halen.
Beetje rondgehobbeld in shoppies (nieuwe leesboeken gekocht), wat drinken hier en daar. Om 16 uur staat “onze” rikshawrijder te wachten om ons opnieuw naar de ambassade te brengen en weer terug.
Na een bakkie koffie met de rikshawrijder en een half uurtje in de rij hebben we onze paspoorten weer in ons bezit. De “chauffeur” brengt ons eerst naar de Greenline. Dit is het bedrijf voor de toeristenbussen richting Chitwan en Pokhara. We hebben (mede door het slechte en koude weer) besloten om niet te gaan raften (en 's nachts in een tent te slapen) maar ons Chitwanbezoek zelf te regelen. We kunnen de bus echter pas de 20e nemen, maar goed, dat is geen probleem. Irene is inmiddels behoorlijk verkouden geworden, dus een paar daagjes de luxe van onze fijne hotelkamer vinden we niet erg.
's avonds gaan we op een “nieuwe” plaats eten. Het is er erg lekker en we ontmoeten er nederlanders die we ook al in de rij bij de ambassade hebben gezien. Gezellig een beetje beppen en de reisplannen doornemen. Bij terugkomst in het hotel zitten er op het dakterras 2 bulgaren met wie we nog een eindje hebben zitten buurten.
Woensdag 17-10 dag 103:
Heerlijk ontbijtje op, was weggebracht, beetje rondgehobbeld, ge-internet, een potje ge-1000-zend, een middagdutje (nog steeds verkouden en een beetje koortsig) en 's avonds eten, bandje kijken/luisteren op een terras! Meer is er niet over te vertellen eigenlijk.
Donderdag 18-10 dag 104:
Weer een heel rustig dagje eigenlijk.
Tegen de berichten van het postkantoor in, bleek dat het postkantoor ivm een festival (Daishan) al vandaag gesloten is, en niet pas morgen (en dat voor 7-8 dagen). Dit zorgt ervoor dat we niet meer in de gelegen heid zijn om het schoenenspul van TEVA op te gaan halen. BALEN!!!!!!
Na wat heen en weer gemail wil TEVA het spulletje wel nog een keer opsturen, dit keer naar zus Heidy, die het door zal sturen naar Delhi. (hopen dat dit wel lukt!!!)
Vanmiddag op pad geweest voor schoenen en sokken voor Irene. Omdat in India Malaria en Denque heerst (Malariamuggen zijn actief na zonsondergang, Muggen die Denque overbrengen waarvan je verlammingsverschijnselen kunt krijgen de hele dag) zorgen ervoor dat je het beste de hele dag met beschermde kleding en anti-mug kunt rondlopen. Om nou niet de hele tijd in india op mijn zware bergschoenen te moeten lopen, leek me dit de oplossing.
Maar.... maar 42 is hier ook een groot probleem, ook voor “echte” levi's of Converse-gympies.
Na wat passen en meten toch gelukt. We hebben de prijs voor de schoenen weten te halveren (met dank aan een nepalees die dezelfde schoenen kocht) en betaalden toen uiteindelijk 50 RS meer dan de nepalees (600 is beter dan 1250 RS). Toen nog sokjes gekocht en klaar is kees.
Terug naar het hotel, de schone was opgehaald en op naar de avondmaaltijd.
Nog 1 dag in Kathmandu, dan door naar het Chitwanpark. We weten niet hoe lang we daar zullen blijven. Als we weer in de “bewoonde wereld” zijn zullen we onze belevenissen weer op de website zetten.
Het is heel leuk de reacties van jullie allemaal te lezen op de site. Inmiddels loopt het bezoekersaantal al tegen de 33000, echt leuk om te zien.
Daarbij krijgen we meer en meer reacties van medereizigers die we eerder tegen zijn gekomen.Sommigen achtervolgen wij, anderen komen ons na. Grappig.
Dit was het weer even voor nu.
Veel groetjes vanuit een inmiddels weer behaaglijk warm (25 graden) Kathmandu;
Veel liefs, Dick en Irene
-
19 Oktober 2007 - 07:20
David En Eveline:
Kunnen wij jouw Teva spulletje niet ophalen en meenemen...heb je ze in ieder geval binnen het half jaar! Of moet dat met legitimatie?
Wij blijven iets langer in Lhasa vanwege de Chinese regering die geen permits deze week afgeeft...maar we hebben de tijd.
En Lhasa viert in het geheim feest; de Dalai Lama heeft een grote onderschieding in Amerika ontvangen voor zijn strijd voor mensenrechten...overal branden vreugdvuren en de binnenstad is geheel door rook omgeven.
liefs David en Eveline -
19 Oktober 2007 - 07:36
Margreet:
voorlopig kan ik even geen verslagen van jullie lezen, want vanmiddag ga ik naar Gambia voor 2 weken
heerlijk lekker even weg uit deze overgeorganiseerde wereld en even genieten van de warmte en vrijheid van Afrika
daarna logeer ik een weekend bij mijn ouders en kan dus 5 of 6 november pas weer reageren op jullie berichten -
19 Oktober 2007 - 10:03
Yvonne:
Hee hallo,
Jep, ik ben ook 1 van die 33000 en ben elke keer weer blij met de nieuwe verhalen (dat helpt om de tijd ietsiepietsie sneller te laten gaan).
Goed nieuws hier: ik ben weer zover heel dat zelfs het ziekenhuis geen bezwaar meer ziet in ons vertrek volgende maand!! Helemaal blij dus.
Veel plezier in Nepal verder en straks in India!
groetjes,
Yvonne -
19 Oktober 2007 - 12:02
Coby Van Loon:
dit is even een heel ander leven als in nederland, het zal voor jullie straks wel een verandering zijn om terug in nederland te wonen. Ik sta er steeds verbaasd over hoe jullie het allemaal voor elkaar krijgen. Het is wel heel wat anders dan al het georganiseerde hier. Wij wensen jullie verder een hele goede reis toe en blijf gezond. -
19 Oktober 2007 - 13:56
Janny:
Namaste! Wooowww.. lekker comfie met de Greenline onderweg, bofferds!
Over de ambassade van India in KTM: ben daar ooit een keer weggestuurd omdat mijn pasfoto niet het juiste formaat had, of ik niet even nieuwe wilde gaan laten maken!
Veel plezier in Chitwan (Ga vooral NIET te voet het park in, weinig kans dat je wat ziet) en straks in Pokhara. Daar kunnen we je hotel Bienvenue (Lake Side)aanraden. Main straat aan het meer, als je rechts gaat bij Moon restaurant (stukje voor de pinautomaat), einde van de weg links het zandpaadje in. Nieuw hotel, vriendelijke lui, goeie prijs/kwaliteitverhouding. Afdingen loonde bij ons (350/nacht). Oh enne.. trekkingpermit zelf regelen scheelt weer een paar biertjes! -
19 Oktober 2007 - 14:37
Natas:
Hallo,
Zo, ik ben weer terug van de Efteling, nu dus even tijd genomen om jullie bulletin te lezen. Ga zometeen eerst eens googelen wat het Chitwanpark inhoudt, even een educatief momentje!
Heb het houdoe-mailtje ook nog gelezen, verbinding was slecht, maar desalniettemin erg leuk om eventjes te 'buurten' !!!
Bij deze dus: Houdoe terug en natuurlijk ook divdiv maxima pilsje!!
Natas -
19 Oktober 2007 - 20:17
Klara:
Hallo
Ik was woensdag eigenlijk wel blij dat dat raften niet door is gegaan btje eng!
Vanmorgen weer gewerkt.Microfoon moet het nu goed doen,een tip van iemand gekregen maar hoe of wat moet je maar bij pa informeren.Liefs uit Sleeuwijk en omgeving. -
19 Oktober 2007 - 21:01
Klara:
Ik ben ook eens gaan googelen.
Chitwanpark ziet er geweldig uit!
Ma. -
20 Oktober 2007 - 11:56
Heidy:
Jawel, de Teva enveloppe is gearriveerd in Nieuwendijk, deel 1 van de wereldreis zit er dus op voor deze enveloppe. Zal het dan toch nog gaan lukken?
Gelukkig zijn de schoenen ook gelukt, hoewel dit met maat 42 lastig was. Is in Nederland al een probleem.
Nou luitjes, succes weer daar.
Groeten en een dikke kus van ons.
XXX -
20 Oktober 2007 - 13:14
Anja:
Hoi daar,
Nou jullie zullen wel enrom moeten wennen als je weer in het dure Nederland terug komt. enne hier valt niks
af te dingen!!!!! ( Helaas)
Ik heb echt medelijden met jullie hoor,
geen was , geen schoonmaak werkzaamheden, geen werk enz............
Hahahaha. Dat FRansen geen smaak hebben dat weten wij al sinds het bezoek aan Parijs jaren geleden. Wat hebben ze daar smerig eten zeg!!!!!! Is wat voor de smaakpolitie!! Of je moet in de peperdure restaurants eten. Zelfs een Big Mac smaakt daar niet echt hahaha.
Hier gaat alles goed, ik hoop dat je de foto's inmiddels hebt ontvangen. We moesten zelfs aan een andere auto, omdat het gespuis niet met z'n 3en op de achterbank paste.( leuk al die autostoeltjes) En Wout mag niet voorin i.v.m. de airbag.Nu hebben we een Safira,
kunnen er nog een stelletje op de 3e rij haha.
Nou groetjes aan de Nepalezen, enne neem een neutje voor mij dan doe ik hier mee, ( nu mag het weer! ) Groetjes......... -
20 Oktober 2007 - 18:08
Ma+Pa De Rooij:
Hallo vakantiegangers.Zo te lezen hebben jullie het niet erg makkelijk.Veel zorgen om de dagen een beetje gevuld te krijgen.Je zou bijna medelijden krijgen met die tobbers daar.Hier wordt het komende week erg stil Wilmyzit met gezin in Spanje,en Anja gaat morgen met aanhang naar Griekenland.Naar een hotel zei Hannah waar je de hele dag kunt eten.Dick,waar en wanneer vier jij je verjaardag? We wachten op een uitnodiging om dat feestje mee te vieren.Ik zal thuis maar een flesje wijn open maken denk ik. O,ja,dat had ik vorige keer al willen vragen. Die jeeps waar jullie mee op pad zijn geweest, wat waren dat voor modellen? Waren dat de oude Willy's,de vredesjeep's of waren nieuwere uitgaven? Ik heb weer aardig m'n best gedaan dacht ik,Dus de hartelijke groeten en een fijne verjaardag toegewenst uit W.dam. -
20 Oktober 2007 - 19:11
Elma:
Het klinkt allemaal weer als een heel zwaar leven, hihihi. Enjoy! -
21 Oktober 2007 - 09:08
Andrea:
Goedemorgen ,hier is ff vrieskou over nerderland heen gegaan ,jawel wat anders dan 25 graden...hhhh. Afijn gaat goed aan de subtropische zijde van de Bol zo te lezen.Valt niet mee om al die keuzes te maken met je manier van reisleven ......
Ben benieuwd waar je uiteindelijk je verjaardag viert, Dick.Heb ff gegoogeld waar het natuurpark ligt en wat er eventueel allemaal te zien zal zijn,mooi hoor.Je eerste tijgervelletje te zien krijgen in de natuur ,(voor thuis bij de open haard straks?)Nu gekheid op een stokje doe rustig aan met de gezonheid en groetjes van ons:-)
Hanneke / Andrea. -
19 Maart 2009 - 21:22
Koen:
Haha ik ben helemaal vergeten jullie site in te gaten te gaan houden!
Ik weet niet of je nog weet wie ik ben, maar ik ben die Koen, die tegelijk met jou van HBO-V is afgestudeerd!
Ik ga een poging te wagen een beetje bij te lezen ;-)
Was de reacties op mijn verhalen aan t lezen en toen dacht ik ineens aan jullie.
En tja jullie zijn nu inmiddels weer terug :(
Groetjes Koen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
