treinen, bussen en varen

Zaterdag 8-9 dag 65:

Na ons laatste internetcafebezoek zijn we in Hongkong op zoek gegaan naar computerzaakejs. Gelukkig waren die er genoeg, dus de keuze was reuze.
We zijn erin geslaagd om een lichtgewicht model van Acer te kopen. Het is een noteboek met een 12” scherm, iets wat we ook wilden. Nou, helemaal goed dus! Wij blij, flink kunnen afdingen (is toch zo'n beetje een sport geworden > en het lukt ook nog prima <.
Voldaan richting de Ierse Pub gegaan, gegeten en voetbal en rugby gekeken. Goed sfeertje daar.

Zondag 9-9 dag 66:
's Morgens hebben we Wifi internet gekocht om de computer verder uit te testen en programma's te downloaden. We konden die 24 uur gebruiken. Na een uurtje of wat richting de Star Promenade gewandeld waar ze van alle grote Chinese (film)sterren zo'n steen in de vloer hebben liggen, net zoiets als in Hollywood. De bekendsten voor ons waren Jacky Chan en Bruce Lee (en nog 1, maar die ben ik vergeten). Verder staan er ook bronzen beelden van de sterren. Grappig om te zien.
De Promenade ligt aan het water. Vanaf die plaats hadden we een mooi uitzicht op Hongkong Island.
Na een beetje rondgelopen te hebben en een Venti Capuchino bij Starbucks zijn we naar het Space Museum gegaan. Op vertoon van onze (jawel) beider studentenkaarten waren we voor een prikkie binnen. Er draaiden ook Imax-films waar we er twee van hebben gezien: Chimpansee's en Deep Sea
(beide voor 1,20 euro p.p. (we hadden er de hele dag wel kunnen blijven!)
Aan het einde van de middag zijn we nog naar Temple Street geweest. Dat is een soort van grote markt in een straat waar echt vanalles verkocht wordt (denk aan Shirt's, dvd's, tassen/rugzakken etc). Let wel, eigenlijk alles is NEP!
Wij zijn op zoek gegaan naar dvd's om lekker te kunnen kijken op de computer. Geslaagd zijn we, al moesten we wel nog op zoek naar losse boxjes om het geluid van de dvd's op de computer hoorbaar te maken. 2 muziek dvd's en 2 series (six feet under en The Sopranos) gescoord.
De boxjes uiteindelijk vlak bij Mirador Mansion gekocht, dus we konden maar draaien. Lekker hoor, je eigen muziekske op de kamer!!

Maandag 10-9 dag 67:
We zijn een beetje de toerist gaan uithangen.
Na een ontbijtje bij de DeliFrance met de Metro naar Hongkong Island gegaan naar het ICF gebouw toren twee. We hadden gehoord dat je vanuit die toren een mooi uitzicht had op hongkong. En, dat was idd ook zo. Na ons te registreren bij de balie als “visitor” op vertoon van je (kopie) paspoort mocht je naar binnen. Een bezoek aan een soort van “hoe is Hongkong geld ontstaan” en de bibliotheek beide op de 55e verdieping maakten dat we mooie uitzichtfoto's hebben kunnen maken. Helaas is er natuurlijk weer veel smog te zien, maar wij waren tevreden met het uitzicht.
's middags zijn we naar het visumburo gegaan om onze visa op te halen. Gelukkig lagen ze klaar, hebben opnieuw 30 dagen in China gekregen. We hadden gehoopt dat dit 90 dagen zou zijn, maar helaas, dat is niet gelukt. Het schijnt dat het visum in China zelf wel uitgebreidt kan worden met 30 dagen. Nou na, gaan we daar maar voor, hebben we toch weer 60 dagen misschien.
's Avonds hebben we afscheid genomen van de Ierse Pub met een lekker happie en drankje. Het liep weer helemaal uit de hand qua tijd, toen we 3 Ieren ontmoetten die kletsten en kletsten en kletsen. Allemaal al veel gezien of langer op reis, dus dat ging maar door.
Uiteidenlijk rond 01.30 uur naar de kamer (plan was om rond 10 uur te vertrekken richting Shenzhen), kort nachtje dus!

Dinsdag 11-9 dag 68:
Rond 9 uur (oef, zwaar) op pad gegaan om te ontbijten. Daarna spullen gehaald op de kamer en met de metro/trein naar Shenzhen in China gegaan. Een trippie van ongeveer een half uurtje.
Je komt eigenlijk niet in Shenzhen aan, je moet de laatste paar kilometer lopen, over de grens heen.
Dit is in een gebouw waar je eerst uit Hongkong gaat, dan even in niemandland bent, opnieuw de chinese immigratieformuliertjes moet invullen en dan naar de Chinese douane.
Eenmaal uit dat gebouw is buiten na een paar honderd meter lopen het busstation en het treinstation. Inmiddels toch maar besloten om proberen de trein te boeken naar Guilin. We wisten dat die rond 17.30 uur zou gaan en de bus rond 19.30. Aankomst alle twee ongeveer dezelfde tijd.
Eenmaal voor het loket, na een kwartiertje wachten, legde een vrouw ons precies uit hoe het zat met de trein, hoe laat vertrek en aankomst, hoeveel het kost etc. Nou, doe ons maar twee hardsleeperplaatsen dan ...... ? “Huh? Wat zeggen ze?” moest ze gedacht hebben....
Sorry, maar die kaartjes kan je hier niet kopen, moet je naar het volgende loket. Natuurlijk, echt chinees.. Na even zoeken hadden we het goede loket gevonden en konden we daar de kaartjes kopen voor dezelfde middag/avond.
Om de tijd te doden hebben we in een restaurant wat colaatjes gedronken (maar niet gegeten, zo errug fris zag het er niet uit) en patience en free cell op de computer gespeeld. Rond een uur of drie weer een eindje gaan lopen, even een lekker gebraden kippetje, dumplings en wat spul gegeten en daarna naar de wachtruimte.
Ineens zagen we, in tegenstelling tot de hele dag, veel toeristen. Een groep van een stuk of 15 amerikanen, een gezin met 3 jonge meiden en wat spaanse toeristen. Gewilde bestemming dus Guilin/Yangshuo.
De treincoupe (voor 6 mensen, 3 boven elkaar en wij hadden de 2 middelste bedden) deelden we met 2 Chinese meiden. Wij hebben nog wat gegeten in de restauratiewagen en zijn op tijd te bed gegaan. Boekkie lezen, i-pod luisteren, toen lekker slapen.

Woensdag 12-9 dag 69:
Rond 5.45 wakker gemaakt door de wagondame. We zijn rond 6.40 uur in Guilin aangekomen. De smalle hardsleeperbedjes zijn goed bevallen, zeker omdat je er niks van merkt als je slaapt en het toch gauw 2/3 van de prijs in t.o.v. Een softsleeper.
Op het station van Guilin werden we “overvallen” door heel behulpzame (lees irritante) mensen die een slaatje uit je toerist zijn willen staan.
We wilden meteen de kaartjes voor naar Chengdu proberen te regelen, voor over een dag of 7. Nou, als we opgelicht hadden willen worden dan had het gekunt. We zouden voor 2 hardsleeperbedden toch zeker zo'n 800 Yuan (= 80 euro) kwijt zijn. Voor softsleepers 1000 Yuan. Nou meneer, we kijken zelf wel even bij het ticketoffice. “ja, maar daar verkopen ze nu alleen maar hardseattickets, geen sleepertickets. Dan moet je 2 uur wachten”. Nou, dan wachten we twee uur!!!
Wij daar naartoe.
Dick ging eerst nog even geld pinnen, even in de rij (15 minuutjes) en toen op het gemakkie 2 hardsleepers kunnen boeken naar Chengdu voor 690 Yuan, hahaha.
Eenmaal buiten werden we weer “overvallen” door mensen die ons in een bus of taxi wilden hebben naar Yangshuo (want iedereen gaat naar Yangshuo). Als ze vroegen, waar ga je naar toe, dan zeiden wij “home”. Dat vonden ze raar, hahaha, stopten met vragen.
Uiteidenlijk, natuurlijk na wat afdingen, zijn we voor 2 euro samen met de bus naar Yangshuo gegaan (moesten we wel even het geld aan de transportregelaar betalen. Oke, maar dan willen wij een ticket hebben, bewijs van betaling. Na een aarzeling stemde hij hiermee in.)
Na ruim een uur zijn we in Yangshuo aangekomen. Heel vriendelijke mensen, wel als de kippen erbij (zo'n man of 10 om te kijken, gewoon kijken...) Alleen, niemand wist waar ons Ho(s)tel was en engels praten ho maar!
Uiteidelijk door een behulpzame wel engels sprekende jongeman geholpen aan een taxibusje, omdat hij wel wist waar we moesten zijn. Na 10 minuutjes in het busje arriveerden we in de Giggling Tree (even googlen, leuk om te zien > www.gigglingtree.com <
We hebben een lekker ontbijtje genomen, gedouched en de spullen in de kamer geinstalleerd. Met de fiets zijn we teruggegaan naar het stadje (zo'n 20 minuten door het karstgebergte fietsen, beetje heuvelachtig, maar goed te doen). We zijn op zoek gegaan naar een Chinese of Europese stekker voor de laptop. We hadden nu een Hongkong stekker aan de adapter zitten, maar daar hebben we eigenlijk niets aan. Stekkers waren in 1e instantie niet te vinden. Toen maar een verloopstuk gekocht. Bij The Flying Dutchman hebben we die even uitgetest. Nou, geen succes. Er kwam ineens geluid uit het stopcontact en het verloopstuk begon ook erg erg erg te stinken. Gauw eruit dus!
Met de stekker van Roland (De eigenaar) konden we wel even internetten en de batterij opladen. Ook is Roland nog met Dick meegegaan naar een computerzaakje in de buurt. Die konden wel een Europese stekker uit Guilin laten komen, is er dan morgenmiddag om 15 uur! Oke, doen. Goed geregeld.
We hebben nog even met Johan en Carola geskypt (Die zaten op dat moment in Dali) om proberen wat af te spreken voor de 16e. Gewoon ook ff leuk om ze te horen nu ze ook in China zijn!
's avonds bij de Giggling Tree gegeten, was erg lekker en erg veel. Beetje zitten kletsen met andere mensen en 's avonds het emigratie- hostelopstartverhaal van Karst en Pauline gehoord. Hartstikke leuk hoe ze hier zitten, hoe ze de boel gekocht en verbouwd hebben en nu sinds april 2007 open zijn.
Rond een uurtje of 0.00 naar bed.

Donderdag 13-9 dag 70:
Uitgeslapen, gegeten en op de mountainbike naar Moon Hill gefietst. Het is een soort van “boog” op een berg waardoor een maanvorm ontstaat.
De weg er naartoe is prachtig, door dorpjes langs de rivier, met reisvelden, mensen met rieten punthoedjes op, ossen op de weg en verder.. toch ook wel veel toeristen.
Toen we mountain hill bereikten hebben we eerst even wat gedronken, het was toch wel zo'n 30 graden.
Daarna de heuvel beklommen, 20 minuten alleen maar trapjes. Eenmaal boven was het uitzicht prachtig op de karstbergen. Weer beneden een ijsje en nog wat drinken en toen via Yangshuo (een tussenstopje in de stad voor het ophalen van de stekker die... geen europese maar een Chinese was) langs een restaurantje met internet. Daar hebben we Acer (de computerfirma) in Nederland gemaild om te vragen of zij een stekker op kunnen sturen naar ons, Post Restante naar bijv. Kathmandu.
Verder kregen we mail van BarkEuropa dat we de Zuid-Amerika via Antartica naar Kaapstad nog niet konden boeken, maar wel reserveren, voor februarie 2009. We hebben ons hiervoor aangemeld! Yoehoe!!!
Ook zijn we nog even langs het politieburo gegaan om te vragen hoe evt. Het visum verlengd kon worden (naar bijv. 60 dagen). Een niet engelsprekende politieman belde hierop met een wel engelssprekende meneer die zei dat we de volgende morgen even langs moesten komen.
Toen we terugkwamen bij de Giggling Tree steeg er even verderop twee luchtballonnen op. We hadden al plaatjes gezien van hoe fantastisch dat moest zijn, over de karstbergen heen te vliegen. We besloten, met nog 2 nederlanders, om de volgende avond rond 17.00 uur te gaan. Spannend!!!
's avonds gegeten en op tijd naar bed, boekkie lezen, dick keek een stukkie soprano's en lekker slapen.

Vrijdag 14-9 dag 71:
Rond 9 uur uit bed, ontbeten en naar de Public Security Certificate Bureau om na te gaan of ons visum verlengd kan worden. Mr Bing (jaja, zo heet hij!) zei dat het wel kan, maar dat je dat dan moet laten doen aan het einde van je 30 dagen die nu gelden. Als je het eerder doet verlies je de resterende dagen op dit visum en schiet je er dus niks mee op. Chengdu gaat de plaats worden waar we het gaan proberen. Verder nog even gepint en lege dvd's gekocht om de foto's op te kunnen branden onderweg. Missie geslaagd. Jajaja, dat dachten we. Eenmaal in de buurt van de computer bleek de computer de dvd's niet te herkennen, dus hebben we er eigenlijk niks aan.
We hebben we onze foto's in een digitaal album op de computer gezet onder kopjes (Rusland, China, Mongolie, Hongkong) en daaronder weer subkopjes. We hebben al behoorlijk wat foto's; straks weten we niet meer waar wat was, en dat zou zonde zijn.
Rond een uur of 16.45 uur zijn we naar de plaats gelopen waar de luchtballonnen opstijgen. Er was toch 17 uur niemand te zien. Het waaide de hele dag al best flink (zeker voor ballonvluchten) dus hebben we zelfs nog even gedacht dat de vlucht niet door zou gaan. Na even wachten kwamen toch de mannen met de ballonnen, de andere 2 nederlanders en een chinees. We hebben tot 17.40 uur gewacht voor er besloten werd dat we zouden gaan. De wind was toen afgenomen.
Eenmaal in de ballon gingen we redelijk hard en ook al snel heel hoog. Een lichtelijk gevoel van hoogtevrees kwam bij mij naar boven. Dit komt vooral omdat de mandjes onder de ballon voor ons lange westerlingen redelijk laag zijn. Ik ben zelfs een keer extra op mijn hurken gaan zitten om even te wennen aan de hoogte om na een minuutje weer langzaam te gaan staan.
Na een kwartiertje zien we de twee andere nederlander met de chinese toerist in hun mandje landen.
Huh? Dat is geen uur, bij lange na niet. We merkten dat onze piloot druk aan het kletsen was via de walkie talkie en de mobile telefoon. Toen daalden wij ook. Nou, het zal wel goed zijn dachten we nog, maar dit is toch echt geen uur! Ff aanzien wat er gebeurd...
We deden een poging om te landen op een klein veldje, maar dat zou door de wind niet gaan lukken en we zouden of in de bomen of in de rivier belanden. Opstijgen dus maar weer. Over de rivier lukte het de piloot wel om te landen, waren het niet dat we met een redelijke knal neerkwamen, de ballon nog even werd meegesleurd door de winde en wij uiteindelijk met zijn 3-en op onze handen en knietjes met ons gezicht in de bosjes tot stilstand kwamen. We hebben hard moeten lachen, bedankten de piloot voor de prachtige landing en gingen even op de foto. Hij was zichtbaar bezorgd en opgelucht tegelijkertijd.
Toen kwam onze WEL-engelssprekende “regelaar” en broer van onze piloot gehaast naar ons toe en vroeg hoe het ging. Duidelijk was dat deze voortijdige landing in eerste instantie niet gepland was, maar na bericht te hebben gekregen uit Yangshuo dat er regen en harde wind aankwam, toch besloten om te land. Vandaar dat het ook niet vlekkeloos ging, we werden door de wind gegrepen en meegesleurd.
De andere nederlanders zijn we met een Jeep gaan zoeken, door het binnenland. Zij zijn aan de andere kant van de rivier beland en hebben daar tijdens de landing een hekje geraakt en omver gevaren en zij zijn juist op hun rug in het veld beland. Na lopen lopen lopen over kleine paadjes kwamen ze bij de rivier uit waar wij ze vanaf de andere kant zagen.
Ze wilden eerst gaan lopen over een soort van dammetje, maar dat wilden de Chinezen niet hebben. Je kunt je klanten niet door het water laten lopen. “Nee, we rijden met de Jeep over de dam! Dat is een goed idee!” Oh oh oh, we zagen het al helemaal mis gaan en jawel hoor. Na 4 meter op de dam kon de jeep eigenlijk niet meer voor of achteruit. De nederlanderszijn gaan lopen (wel glad, maar water hooguit tot enkelhoogte). De chinees, met zijn prachtige witte schoenen, was het eigenlijk niet van plan maar is toch maar op blote voeten (glad glad glad) onder begeleiding van een piloot naar ons toe komen lopen.
Daarna moest nog de Jeep van de dam en van kleine paadjes geleid worden. Met de onhandigheid van, ja van wat eigenlijk, is het uiteindelijk allemaal gelukt. Rond 20.30 uur waren we terug bij de Giggling Tree. Afgesproken was dat we zaterdagmorgen weer zouden gaan varen, 's morgens is het eigenlijk wel altijd goed vaarweer!.
Geteten, gekletetst met twee globetrotters (nu 4 maanden onderweg en nog ruim 1,5 jaar te gaan), met 2 Engelse Expat's die in Shanghai wonen en Karst en Pauline nog zitten kletsen. Erg gezellig maar... meteen weer laat, 01.30. Niet te doen, als je om 5.45 je bedje weer uit mag/moet... Wel heerlijk geslapen!!

Zaterdag 15-9 dag 72:
Auw Auw Auw. Wat doet het pijn om na net 4 uur slapen je bedje weer uit te moeten voor de ochtendvlucht met de hetelcuhtballon!!
Maar, het was de moeite waard! Op de plaats van vertrek lagen al 4 ballonnen klaar voor vertrek, met een overmacht aan personeel (sjouwers, piloten, regelaars, chauffeurs).
Dick en ik werden in de eerst vertrekkende ballon gedirigeerd en rond 6.40 waren we in de lucht denk ik.
Uiteidelijk een heel rustige vlucht gehad van ruim een half uur (die hadden we nog te goed van gisteren). We hebben een prachtig uitzicht over het karstgebergte gehad, mooie foto's kunnen maken (gisteravond trouwens ook al!) en zijn heel rustig geland op ...... de weg! Natuurlijk. Iedereen aan de kant, vanaf 50 meter een touw naar beneden gooien. Dan gaan de sjouwers (inpakkers, uitpakkers en landignsmannen) aan het touw trekken en kom je als een veertje naar beneden! Helemaal goed gegaan.
De andere Nederlanders hadden daarna toch weer met wat wind te maken en belandden eerst in de bosjes. Na een kleine “doorstart” zijn zij ook op de weg terecht gekomen.
Een ballon met Chinezen heeft de weg niet gehaald en zijn in de velden beland. Een andere ballon met (ik denk Spanjaarden) hebben we met de auto gevold. Het lukte niet helemaal goed om te landen (teveel wind, geen wind, bergtoppen!). Na 3x een bijna landing op een bergtop is het de piloot gelukt om op een klein weggetje te landen!.
Iedereen blij en we zijn teruggebracht naar het hotel. Rond 8.15 uur waren we daar weer. Even douchen, ontbijten en foto's kijken op de computer. Daarna nog lekker een tukkie gedaan. (het is nu bijna 15 uur en dick ligt nog steeds, tja, het is toch vakantie!)
Straks ga ik op de computer van Pauline dit bericht en de foto's proberen te plaatsen. We doen het maar rustig aan vandaag.

Morgenavond arriveren Johan en Carola in Mountain Retreat. Het hotel ligt ongeveer 10 min. fietsten hier vandaan, maar het is een “dirtroad”, een onverharde weg met kuilen en bulten. Aangezien er geen licht is zullen we elkaar w.s. Maandag zien. Leuk, spannend ook om na 10 weken weer ff bij te kunnen kletsen en china-ervaringen uit te kunnen wisselen.
Jullie horen er meer over in het volgende bericht!

Liefs, Dick en Irene