Van Vientiane via Vang Vieng naar Luang Prabang

Hallo allemaal,

Allereerst een hele fijne valentijnsdag. Bedankt iedereen van wie we een kaartje hebben gekregen, heel lief!!!

Inmiddels zakken de temperaturen hier in Laos tot winterse waarden, met bijna 'bevroren' vingers toch nog het dagboek bijgewerkt.
Veel leesplezier!!!!!

Liefs, Dick en Irene

Donderdag 7-2 dag 118:
Rustig dagje gehad, beetje rondlopen, siesta houden en 's avonds weer lekker gegeten. Na het eten kwamen we Wilco en Frida tegen die we eerder deze week hebben leren kennen. Gezellig mee geborreld, te laat geworden; 02.00 uur! :(

Vrijdag 8-2 dag 119:
Wekker om 8 uur. Tas inpakken en nog een half uurtje slapen. (beetje te gezellig geweest gisteravond. “Waarom gebeurd dat altijd precies voor een reisdag????”)
De bus komt iets na tienen en na een rit door dorpjes en door mooi landschap komen we in Vang Vieng aan. We kunnen zo bij een jongen instappen die ons naar een “resort” brengt waar bungalowtjes zijn.
De bungalows met uitzicht op de rivier zijn al vol, maar het hutje wat wij zien ziet er ook prima uit. Resort vinden we een iets te groot woord voor het geheel maar we zitten er prima.
Het restaurantje ligt aan het water en een broodje ging er wel in na een paar uur bussen. Toen we daar zaten ging ineens allemaal schoolkinderen badderen en kleding wassen in de rivier. Ondertussen spetteren ze elkaar nat en hebben de grootste lol. Echt leuk om te zien.
Verder zien we vrachtwagens door de rivier rijden omdat de brug hiervoor niet stevig genoeg is, en lopen er ook veel mensen van de ene naar de andere kan, rokje of broek en beetje optrekken en gaan.
Geen idee of het water koud is....
Vanavond rijst en noodles gegeten, nog even geinternet, colaatje drinken en terug naar de bungalow door het pikkedonker. Onderweg zijn wel allemaal feestelijkheden aan de gang. Dit blijkt voor een laotiaans festival te zijn, in ieder geval niet het chinese nieuwjaar, maar wat dan wel?? en er wordt druk gezongen en gelachen. Ook zien we hele “discobussen” met joelende, zingende en klappende mensen.
De Laotianen komen op ons over als een vriendelijk, vrolijk en gezellig volkje.

Zaterdag 9-2 dag 120:
Heerlijk geslapen vannacht. Wat een rust hier aan de rivier.
Eerst fietsen gehuurd om vandaag eens lekker rond te gaan crossen. Toen even ontbijten en op weg.
Gelukkig is het niet te warm, rond de 23 graden en het is flink bewolkt. Jammer voor de foto's maar wel lekker voor ons.
Nog voor we de brug vlak bij ons huisje over zijn gestoken ligt Dick zijn ketting eraf. Wij terug naar de fietsenverhuur. Kregen meteen een andere fiets mee. Het zijn wat gammele dingen, maar goed, we doen het ermee. (toen we weggingen ging de man nog een band oppompen van een andere fiets. Waarschijnlijk geen goede band meer want hij klapte!)
Over de hobbelige dirtroads gereden (blij dat we geen scooter hadden gehuurd) en door dorpjes. Dit is het echte Laos. De mensen die dingen verkopen (kleine supertjes en de mensen die restaurantjes hebben) zijn vriendelijk, dringen zich niet op. Gewoon lekker om doorheen te rijden.
Uiteindelijk richting een grot gegaan (daar stikt het hier van). Voor we erin konden moesten we nog even een stijl 'paadje' op, zo'n 100 meter omhoog. Flink klauteren en kijken dat je niet uitglijdt op de gladde stenen.
De grote was erg groot, er liepen verschillende gangen doorheen, binnenin was nog een bronzen boeddha te zien. Even rondgekeken en toen weer terug. Bij een restaurantje een lekker stokbroodje gegeten en weer terug.
Op de terugweg een paar kindjes mogen fotograferen, die maar al te graag op de foto gingen. De meesten zijn supertrots als ze zichzelf op de camera terugzien.
Dick fotografeerde nog een jong meisje met een klein kind op haar rug, iets wat we ook hier vaak zien. Na het nemen van de foto kwam het meisje op Irene af en wees ze haar trouwring aan.
“ja, dat is een trouwring, van hem (wijs naar Dick) gehad”. Ze wees nog een keer, met een stalen gezicht. Nou, die had het wel in de gaten!!
We hebben een tourtje geboekt voor morgen waar we gaan tubing-en (drijven/peddelen en hopen dat je vooruit komt in een auto-binnenband en gaan kayakken.
We vinden dat we, door de toertjes te boeken bij een burootje in het dorp, de plaatselijke bevolking een helpen. Daarbij is het gewoon makkelijk, vinden we toertjes eigenlijk altijd gezellig en kom je op andere plekken dan je met je scooter of fiets heen zou gaan. We zullen zien wat het wordt.
Gegeten. Op de terugweg zagen we een “hummer” staan met mensen die op een lange reis waren.
We moeten zelf nog op de website kijken, maar het komt erop neer dat ze van Australie naar Dublin gaan. Hun website is www.crazejourney.com

Zondag 10-2 dag 121:
De kayakdag. Wekker om 8 uur, ontbijten en op pad. We gingen met een groep van 11 mensen; engelsen, een duitser, chinezen en canadezen en wij.
Eerst een stukkie met de tuktuk naar “de olifanten-cave”. Die heet zo omdat er in de rots binnen een olifant te zien is. Daarna richting een andere cave waar we in gingen tuben.
De grot was ongeveer 200 mtr. Lang en we gingen heen en terug. Allemaal een lampie op ons hoofd en gaan. Sommige stukjes kon je langs een touw doen, wel zo handig en iets fijner voor de armpjes dan peddelen.
Na het tuben ff opdrogen en opwarmen (Het is bewolkt en het is nog steeds zo rond de 22 graden en als je dan net het water uitkomt, dan is het echt even koud).
Toen hebben we wat gegeten en zijn met de tuktuk richting de kayak-opstapplaats gegaan.
De rivier was niet echt wild, er zaten wat versnellinkjes is, maar die waren van het type 0,5. Normaal worden ze aangegeven met 1 t/m5. Het is het droge seizoen dus het is laagwater. Dit merkten we aan de rotsen waar we nogal eens overheen gingen, je hoorde de boot ertegenaan schuren. Typisch weer zo'n activiteit waarbij de samenwerking op de proef wordt gesteld. Wel gelachen.
Twee chinese vrouwen gingen zingen in de boot. Iets wat klonk als het chinese volkslied en nog wat andere liedjes. Ook die hadden het goed naar hun zin dus.
Op een gegeven moment kwamen we bij de beruchte shack's (houten vlonders/ buiten-cafe's waar harde muziek gedraaid wordt en de drank rijkelijk vloeit. (er is cola te krijgen, flesjes bier, maar vooral de emmertjes, halve liters, met cocktails worden naar binnen gewerkt). Er waren een paar meisjes die het niet helemaal trokken, met ogen draaien en op een vloertje in slaap vallen :)
Bij de shack's zijn Swing's. Een touw waarlangs je je naar beneden kan laten roetsjesn van zo'n 7 meter hoog. Er kwamen mensen echt ongelukkig neer, plat op je buik bijvoorbeeld, maar anderen deden salto's, gingen op zijn kop aan de swing hangen en haalden allerlei capriolen uit. Echt grappig om te zien.
Dick liet deze keer nog even voorbij gaan, maar Irene heeft de zure appel doorgebeten. Met de duitser uit onze groep de trap bestijgen, wie zal eerst gaan?? Hij ging eerst (stond ook voor me op de trap!)
De trap op zich was al iets, houten sportjes in een constructie die tegen een boom aan is gebouwd. Als mensen op de muziek gaan swingen voel je alles bewegen.
Bovenaan zag het er echt wel eng uit, zo hoog boven het water en dan maar hopen dat je de swing vasthoudt. Nou, dat doe je wel hoor! De swing vastpakken, een stappie naar voren met je voeten ieder op een plank die in een v-vorm gemaakt is. Als je dus stapt, ga je ook.
Niet nadenken, gewoon doen! Het was me een swing!!!! Het gaat snel, het eerste stuk voel je je maag (het welbekende python-gevoel) maar de 1e keer terug richting de springhut voelde ik eigenlijk nog meer. Nog een keertje van de hut weg en dan jezelf laten vallen. Ik denk wel van een meter of 3.
Ik ben echt blij dat ik het gedaan heb, het was echt lachen. Waarschijnlijk gaan we deze week nog terug om Dick ook de swing te laten beleven en te gaan tuben (in de auto-band de rivier af terug tot aan het dorp Vang Vieng).
Nadat de mensen gesprongen hadden die wilden zijn we weer in de Kayak gegaan, nog 3 kwartier de rivier af tot we bijna bij ons hutje waren. Het was een hele leuke dag. Voor het eerst in een grot getubed, voor het eerst in een kayak en voor het eerst een Swing. Een aanrader voor degenen die naar Laos gaan :)
Inmiddels gedouched en wel, lekker warm, was even nodig om weer op te warmen.

Maandag 11-2 dag 122:
Rustig opgestart met een bakkie koffie (handig toch die dompelaar en een potje nescafe!) en daarna op naar de fietsenverhuur. Een andere dan eergisteren, want die fietsen waren nogal gammel.
Toen op de fiets naar het dorp gereden en gebrunched. Even de kaart bekeken wat we willen gaan zien vandaag. We besluiten om op zoek te gaan naar watervallen die, volgens het boek, moeilijk te vinden kunnen zijn, de toeristen gaan er niet naartoe en ook de locals komen er nauwelijks. Het kan zijn dat het pad begroeid is, maar dan kan je iemand uit het dorp vragen om je erheen te brengen en die kapt dan ook de bamboe weg.
We komen wat locals tegen, verder niemand. Heerlijk rustig is het daar. Er zijn wat mensen in de rivier aan het werk (wat ze doen? Iets met de stenen die erin liggen). Eenmaal in het dorp aangekomen vragen we de weg naar de waterval. Engels spreken doen ze hier niet, op “No” na. Duidelijk, niet naar de waterval. Maar, begreep hij ons wel?? Stukkie verder fietsen en nog maar een keer proberen te vragen. Ook deze man leek ons wel te begrijpen maar zei ook “no”.
Oke, dan, niet naar de waterval, dan fietsen we nog een eindje verder.
Een paar minuutjes later komt een man op een scooter ons achterna en maakt duidelijk dat het echt geen goed idee is om verder te fietsen. Waarom?? Dat zullen we nooit weten, maar het feit dat 3 mensen zo duidelijk nee zeggen, daar kunnen we niet omheen.
We zijn dezelfde weg over de heuvelachtige dirtroad weer teruggefietst (warm en erg stijl, afstappen regelmatig noodzakelijk).
Onderweg kwamen we een oude man tegen die aan Irene vroeg of hij op de foto mocht. Maar natuurlijk meneer: 2 foto's gemaakt nadat hij nog even het vuil uit zijn ogen wreef, zijn bloesje rechttrok en er netjes voor ging zitten. Toen hij de foto's terugzag vond hij het prachtig, lachen en stak zijn duim omhoog.
Ook onder het fietsen door de dorpjes zien we hoe hartelijk de mensen zijn. Vanaf ver word “Sabadee” geroepen en heftig gezwaaid. Kinderen kijken hun ogen uit en vrouwen gaan giebelen. Echt leuk.
We hebben daarna nog even in de buurt van Vang Vieng gefietst en besloten toen dat we wel aan een verfrissend drankje toe waren. Gisteren met Kayakken leuke tentjes met hangmatten aan de rivier gezien. Om een heeeel lang verhaal kort te houden: we hebben van twee tot zes uur in de hangmat gelegen, eerst veel mensen aan het werk gezien (ook hier worden stenen uit de rivier gehaald, zand/grind en mensen wassen zich) en later kwamen de tubers en de kayaks voorbij. Alsof het speciaal voor ons was: bij een stroomversnellinkje ging een kayak overdwars in het water en sloeg toen om. Helaas voor deze mensen hadden ze geen waterdichte zak wat resulteerde in een natte camera.
Toen de zon onderging verschenen de vliegetjes en muggetjes en zijn we richting ons bunaglowtje gegaan. Foto's op de computer zetten, dagboek bijwerken, nog even mail checken en eten en op tijd naar bed.

Dinsdag 12-2 dag 123:
Het plan was om te gaan tuben vandaag, maar het weer werkte niet echt mee. Was het gisteren nog zonnig en warm, vandaag is het 21 graden en geen zonnetje te zien. Even te koud om een hele middag in de rivier te gaan liggen.
Dick besloot om te gaan fietsen, Irene had zin in een dagje niks. Na het ontbijt even internetten, het e.e.a. Op internet na te kijken, kopjes thee te drinken en een uurtje te “mijnenvegen” (een spelletje op de computer).
Rond 3 uur was Dick weer terug van zijn fietstocht door de achterlanden.

Woensdag 13-2 dag 124:
Rond 7 uur uit bed om in te pakken en te onbijten. We zijn met een busje naar het “busstation” gebracht waar we overstapten in een ander mini-busje. We gingen met de mini-bus omdat die korter over de rit zou doen, scheelde zo'n 1,5 uur, maar, het woordt 'mini' zegt het al; er was niet echt veel beenruimte.
Met z'n 14-en + de chauffeur in de bus over bochtige en hobbelige wegen, 3x plas pauze en 1x eten onderweg. Rond 15.15 waren we bij het guesthouse wat we gereserveerd hadden. Daar bleek dat ze de (voor ons toch al dure, $ 30,-) beloofde kamer niet vrij hadden, we 1 van rond de $50,- en dan misschien morgen die van $30,-. Nou meneer, dat doen we dus niet, we zoeken wel even verder. Het stikt hier in het stadje van de guesthouses, dus een andere kamer was al snel gevonden. Niet groot maar goede bedden en schoon. Prima voor een paar nachtjes.
Als je door het stadje loopt waan je je bijna in de ardennen. Hoewel de koloniale gebouwen meer Frans zijn, het weer doet aan als een herfstvakantie in de ardennen. Het is zo'n 20 graden overdag en dat is voor ons koud. We zijn verwend met maanden rond de 30 graden, Mongolie zelfs 40 en dan nu dit! Het is jasjesweer, dichte schoenen met sokken erin en dan nog... brrr.
Alle restaurantjes zijn open dus echt lekker warm zitten in er meestal niet bij.
Het is dus chocolademelk weer en dat is ook wel weer eens lekker.
's avonds is er markt hier op straat. Handgemaakte spreien en wandkleden, grappige pantoffeltjes (zou je nu bijna kopen :) ) en van dat soort spul. Van prijzen weten ze wel en we zien nog steeds niet echt iets mooi's dus we kopen nog niks.
's avonds met Wilco en Frieda (voor het eerst in Vientiane gezien) afgesproken. Lekker beppen over van alles en nog wat, tips uitwisselen (zij zijn al in Vietnam en Cambodja geweest) en afgesproken dat we vrijdag “rock-climbing” gaan doen.

Donderdag 14-2 dag 125:
Wakker geworden door geklop op de deur. Helaas, geen ontbijt op bed (dat zou wel een verassing zijn geweest!). Of we even willen verhuizen naar een andere kamer. We wisten het al, dus hadden niet de hele rugzak uitgepakt.
Na de verhuis ontbeten en zijn we naar een Wat (tempel) gegaan. Daarna een bakkie thee en richting de stupa op de berg (even 320 treden omhoog! Pfff) het uitzicht was wel mooi, maar een klein zonnetje zou de foto's meer tot hun recht laten komen.
Vanmiddag wat gegeten, dagboek bijwerken en foto's inladen in de computer.